පිස්සුව අවුල් ගතිය ගොන්කම සහ නෝන්ජල් කම…

පිස්සුව ගොන්කම සහ නොන්ජල් කම මනුස්සයෙක් උපතින්ම අරන් එන නිර්නායකයන් කිහිපයෙන් තුනකි. නමුත් මේ තුනෙන් තමුන්ට එකක් හෝ ජීවිත කාලයටම පිහිටනු ඇත. මෛත්‍රිපාල සිරිසේනට කලාතුරකින් පිහිටපු දෙයක් ලෙස මෙම තුනම පිහිටා ඇත. එහි අභාග්‍ය සම්පන්නකම නම් ඔහු මේ පුංචි රටේ පළමු පුරවැසියා වීමය. අඩුම ගානේ ඔය ජනාධිපති කමේ ඉන්නකන් වත් හංගගෙන ඉන්න බලනවද?

මේ අවුරුදු තුනටත් වැඩිය දැන් රට ලෝකය ඉදිරියේ මොන තරම් බාල්දු උනාද? මහත්තයෝ මිනිස්සු ගොඩක් ඉන්න තැනකට පොඩි දරුවෙකු ගියාම හැමෝම ඒ දරුවාව හුරතල් කරනවා. ඒ වගේම මොලේ ටිකක් අවුල් ගතිය තියෙන කෙනෙක් ගියොත් හැමෝම එයාව විහිලුවට ගන්නවා.

හැබැයි මේ අවස්ථා කීපයදීම ඒ සිරිසේනට තමන් ඉන්න තත්වය සහ තමන්ට ඒ අය දක්වන්නේ මොන විදියේ සලකිල්ලක්ද කියන එක තෙරුන්නේ නැහැ. ඔහු ඒ සිද්දි තමන්ට ලැබුණු මහගු සැලකිල්ලක් කියල හිතනවා. නමුත් බාහිරින් ඉන්න අයට පෙනෙනවා මොකක්ද සිදුවෙන්නේ කියල.

මහත්තයෝ අපේ අවාසනාවට, රටේ කරුමෙට අපේ රටේ ජනාධිපති කියලා කියා ගන්න ඔබටත් තියෙන්නේ ඔය සැලකිලි දෙකම මිශ්‍ර උන සැලකිල්ලක් කියන එක මුළු ලෝකයම දැන ගත්තත් ඔබ කිසි දවසක තේරුම් ගන්නේ නැහැ.

ඔබගේ මානසික තත්වය එක තේරුම් ගන්න පුළුවන් මට්ටමක නැහැ.

රටේ කරුමේ.කොන්දක් තියෙන පිරිමියෙක් වගේ කෙලින් හිටං ඉන්නවත් පුරුදු වෙයන් විලිලැජ්ජයි ඔබ අපේ ⁣රටේ ජනාධිපති කියලා ජාත්‍යන්තරයට කියන්න බොලං හිටං අපිට…………..

Advertisements

රනිල් ලඟ කිසිම කෙනෙකුට විසඳුම් නැත… (ඩෙස්මන්ඩ් මල්ලිකාරච්චි)

සමන් වික්‍රමාරච්චි ගේ ග‍ොං පාට්

ඇත්ත. මේ ලියන්න යන්නේ සමන් වික‍්‍රමාරච්චි ගැනයි. ඔහුගේ දුක්ගැනවිල්ල ගැනයි. ඔහුවත් නොදන්නා ඔහුට සිදුවී ඇති නස්පැත්තිය ගැනයි.

සම්මානයක් යනු කිසියම් ඇගයීමක් වන අතර කියැවීමක්ද වන්නේය. සම්මානයක් අරබයා කියැවීම එකවර ද්විගුණික වේ. එනම් අදාළ සම්මානය සඳහා සලකා බලනු ලබන කෘතිය කිසියම් පිරිසකගේ (ජූරිය) රසඥතාව, දැනුම, අත්දැකීම, සංවිධායකයින්ගේ කොන්දේසි මාලාව ආදී අංග ලක්ෂණ ගණනාවකින් ව්‍යුහගතවූ “කියැවීමකට”ලක්වන විට කෘතියේ රචකයා ද කියවන්නියන්ගේ “කියැවීමට”ලක්වන්නේ “සම්මාන ලාභී හෝ නොලාභී” නම් සංකේත ප‍්‍රාග්ධනයකට යටත්වය. “සම්මාන බලාගෙන අපි ලියන්නේ නෑ”කියනවිට මෙම “සම්මාන නොලාභී”වුවද කියවන්නියන්ගේ සාපේක්ෂ වටිනාකමකට ලක්වන්නේ “රැඩිකල්”නම් ව්‍යාජ ලේබලයක් අදාළ රචකයාගේ නමට ඉදිරියෙන් කියවන්නිය විසින් විශේෂණ පදයක් කර ගැනීම හේතුවෙනි. එබැවින් සම්මානදීම යනු ජංගි ඇන්දවීමක් පමණක් බවත්, ස්වර්ණ පුස්තකය යනු වෙළෙන්දන්ගේ වෙළෙඳ උපක‍්‍රමයක් බවත් පිළිගන්නා අතරම ඒ ජංගිය ඇඳ ගැනීමට මේ තරම් ආශාවක් කෙනෙකුට ජනිත වන්නේ ඇයි? ඒ ජංගිය ඇඳ ගැනීමට අවස්ථාව නොලැබුණු විට ජංගියෙන් මුහුණ වසාගෙන “ගලේ පැහැරූ බළලෙක් මෙන්”තමන් නිරාවරණය වීම සාහිත්‍ය ප‍්‍රගමනයේ අංගයක් ලෙස හුවාදැක්වීමට අසාර්ථක ප‍්‍රයත්නයක යෙදෙන්නේ මන්ද?

මුහුණු පොතේ අවතාර හා පුවත්පත් අවතාර

“මුහුණු පොත යනු අශාරීරික අවතාර ගැවසෙන අශ්ලීල අඩවියක් බව නොකිව යුතු තරම්ය. අනන්‍යතා අර්බුදවලින් පෙළෙන්නන් තමා විසින් තමාවම නිර්මාණය කර ගැනීමට උත්සාහ කරන්නේ මුහුණු පොත තුළ විකාර ලිවීමෙනි.”(වික‍්‍රමාරච්චි:2016 අගෝස්තු 28/සත්හඬ/සිහිනයඃපිටුව 07).

කෙනෙකුගේ අනන්‍යතා අර්බුදය ආරම්භ වන්නේ මිනිස් විෂයේ ඛණ්ඩනය සිදුවන මවගේ ගර්භාෂයෙන් පිටතට වීසිවන අවස්ථාවේ සිටම බවත්, එය ලෙඩක් නොවන බවත් (ලෙඩක් දක්වා වර්ධනය විය හැකි නමුත්) මනෝ විශ්ලේෂණ විෂය ක්ෂේත‍්‍රයේ ඔස්තාර් කෙනෙකු යයි සිතාගෙන සිටින වික‍්‍රමාරච්චිට සිහිපත් කරදීමට සිදුවීම කනගාටුවට කරුණකි. පත්තරේකට ලිපියක් ලිවීමෙන්, නඩු තීන්දුවකට අත්සන යෙදීමෙන්, දිනමිණ පත්තරේට ලිපිය ගෙනයාමට ලේක්හවුස් සේවිකාවකගේ ස්වාමියා ගෙදරට කැඳවීමට ආරක්ෂාවට සිටින පොලිස් නිලධාරියා හරහා පණිවිඩ යැවීමෙන් සිදුවන්නේද අනන්‍යතාව තහවුරු කිරීම (අර්බුදයෙන් ගැලවීම) මිස අන් යමක් නොවේ. එකී ක‍්‍රියා තුළින් අනන්‍යතාව සෙවීම සත් ක‍්‍රියාවක් වී මුහුණු පොතේ අනන්‍යතාව සෙවීම පහත් ක‍්‍රියාවක් වන්නේ නැත. අනෙක් අතට අවතාර, හොල්මන් ආදීන් සමග ගනුදෙනු කරන්නේ යන්ත‍්‍ර, මන්ත‍්‍ර, ගුරුකම් විශ්වාස කරන හා එමගින් යැපෙන කට්ටඬින් මිස විද්‍යාත්මක දැනුම කෙරෙහි විශ්වාසය තබා ඇත්තන් නොවේ. මුහුණු පොතේ අවතාරයකට පිළිතුරු දෙන්නට තරම් වික‍්‍රමාරච්චි ඉදිරිපත්වීමම, මුහුණුපොත සීරියස් ලෙස බාරගැනීමකි. “තමන් කියන්නේ කුමක් වුවද, තමන්ගේ බාරගනු ලබන්නේ එහිම ප‍්‍රතිපක්ෂය’ බැව් තහවුරු කිරීමකි. වික‍්‍රමාරච්චිගේ අදහස් ලෝකය හා ව්‍යවහාරික ජීවිතය අතර පවත්නා දුරස්ථභාවය ප‍්‍රත්‍යක්ෂ කිරීමකි. හෙතෙම මෙසේ කියයි.

“මෙතන මාෆියාවක් තියෙනව තමයි. ස්වර්ණ පුස්තකය කියන්නේ බිස්නස් වැඩක්. සම්මානය සමග ලැබෙන රුපියල් ලක්ෂ පහ නිසා ලේඛකයා ඊට මැදිහත්වෙලා ඉන්නවා. ලක්ෂ පහ නොතිබුණානම් ඒක කිසිම වැඩකට නැති දෙයක්”( (වික‍්‍රමාරච්චි:2016 අගෝස්තු 30/ලංකාදීප/විමංසාඃපිටුව 01-ගාමිණී කන්දේපොල සමග සාකච්ඡාව).

මුහුණුපොතේ ලියන්නන්ගේ අනන්‍යතා අර්බුදය ගැන ලියන ඔහු ස්වර්ණ පුස්තකයෙන් මතු නොව ඊට ලැබෙන ලක්ෂ පහෙන් තම අනන්‍යතා අර්බුදයට පිළියමක් යොදාගැනීමට දැරුව උත්සාහය පිළිබඳ මතක ආවර්ජනයේ යෙදෙන්නේ මේ අයුරිනි.
“සම්මානයක් ලැබීමෙන් ලේඛකයා හිතනවා එයින් තමාට පිළිගැනීමක් ඇතිවෙනවා කියල. අපි හිතනවා අපි දිහා කවුරු හරි බලාගෙන ඉන්නවා කියලා. ඒ අය සතුටු කරන්න තමයි අපි බලන්නේ. එහෙම කෙනෙක් නැති බව පිළිගන්න කැමති නෑ.”(වික‍්‍රමාරච්චි:2016 අගෝස්තු 30/ලංකාදීප/විමංසාඃපිටුව 01-ගාමිණී කන්දේපොල සමග සාකච්ඡාව).

තමන් දිහා බලාගෙන සිටින කවුරු හරි කෙනා, තෙවන පාර්ශවය හෙවත් මහ අනෙකා තමන් දිහා බලන්නේ ලක්ෂ 5ක් ලැබුණොත් යයි තරයේ විශ්වාස කරන ඔහු මුහුණුපොතේ ලියන්නා තුන්වෙනි පාර්ශවකින් අනන්‍යතාව සෙවීම බරපතළ ගැටළුවක් කර ගනියි. දීප්තිව උපුටා දක්වමින් ඔහු නැවත මෙසේ ලියයි.

“මුහණුපොත තුළ ඔබට හිමිව ඇති අනන්‍යතාව පාර එකකි. ඉන් මිදීමට නම් ඔබ තෙවෙනි පාර්ශවයක් සමග විශ්වාසයකට යා යුතුය. එනම් මහ අනෙකාය. අප මේ මුහුණුපොත තුළ ලියන්නේ කාටද? එය අප ලියන්නේ ඊ-මේල් හෝ ලිපියක හෝ පරිදි සුවිශේෂී පුද්ගලයෙකුට නොවේ. අඥාත තෙවන පාර්ශවයක් වෙනුවෙන් මිස මුහුණු පොත තුළ වෙන ලිවීමක් නැත.”(වික‍්‍රමාරච්චි:2016 අගෝස්තු 28/සත්හ`ඩ/සිහිනයඃපිටුව 07).

මෙමගින් පැහැදිලි වන්නේ පුවත්පතට ලිවීමෙන්, සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් දීමෙන්, ස්වර්ණ පුස්තකය ලැබීමෙන් තමන් දෙස බලා සිටින තෙවන පාර්ශවය හෙවත් ‘මහ අනෙකා’තමාට තමාව නිර්මාණය කර ගැනීමට උදාකර දෙනු ලබන අවස්ථාව පිළිබඳ බෙහෙවින් සවිඥානක වන වික‍්‍රමාරච්චි, මුහුණු පොතේ ලියන්නා අඥාත තෙවන පාර්ශවකින් තම අනන්‍යතාව අපේක්ෂා කිරීම බැරෑරුම් ගැටළුවක් ලෙස බාරගැනීමයි. එසේ වන්නේ පුවත්පත මිලදී ගනු ලබන තැනැත්තා තමන් ලියන ලිපිය අනිවාර්යෙන් කියවීම, හෝ පුවත්පතේ පිටු බත් එතීම හෝ වෙනම් දේකට එම කඩදාසි භාවිතා නොකිරීම, පුවත්පත පවත්වාගෙන යන්නේ වෙළෙඳ දැන්වීම්වලින් හෝ වෙනත් සෘජු හා වක‍්‍ර ගනුදෙනු වල ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස නොව අලෙවියෙන් ලැබෙන ආදායමෙන් පමණක්වීම යයි හෙතෙම විශ්වාස කරන නිසා විය යුතුය. එවිට පුවත්පතට බැල්ම හෙළන මහ අනෙකා “මහා”වී “මුහුණු පොතට බැල්ම හෙළන මහ අනෙකා “මහා නොවීම” පිළිබඳ වික‍්‍රමාරච්චිට සහතිකයක් දෙනු ලැබ ඇත්තේ කවුරුන්ද? වික‍්‍රමාරච්චිගේ ගැටළුව ඇත්තේ මෙතනය.

“සම්මානයක් ලැබෙන කෙනාට අනන්‍යතාවක් ලැබෙනව. ආත්මය ගොඩනඟා ගැනීමට එය හේතුවක් වෙනවා. ඒකෙ වැරැද්දක් කියන්න බෑ. හැබැයි සම්මාන බලාගෙන ලියන්න ගියාම ලේඛකයා එක තැනකට කොටුවෙනවා. වෙනස් දෙයක් ලියන්න ඕනෑ කියලා හිතෙන්නේ නෑ. වෙනස් දෙයක් ලිව්වාම සම්මාන ලැබෙන්නේ නෑ. අනික සම්මාන ලැබීම හරිම විනෝදයට කාරණයක් වෙලා. පසුගිය දිනවල මේ පොත් දෙක ඉවත්කිරීමේ අර්බුදයත් එක්ක ඇතැම් අය මාර විනෝදයක් ලැබුවා.”(වික‍්‍රමාරච්චි:2016 අගෝස්තු 30/ලංකාදීප/විමංසාඃපිටුව 01-ගාමිණී කන්දේපොල සමග සාකච්ඡාව).

අනුන් “මාර විනෝදයක්”ලැබුවා යයි (අනෙකාගේ ප‍්‍රමෝදය) ලංකාදීපයේදී උපකල්පනය කරන ඔහු 2016 ජූලි 31 සත්හඬ පුවත්පතේ සිය ලිපිය ආරම්භ කරන්නේම “ඔවුහු මගේ විනෝදය අහිමි කරමින් සිටිති”යන වැකියෙනි. එබැවින් විනෝදය කාගේද? එය අහිමිව ඇත්තේ කාටදැයි පැහැදිලි වනු ඇත.

පුරා දශක එක හමාරක් තිස්සේ සාහිත්‍යය, කලාව, සිනමාව පිළිබඳ උනන්දුවෙන් ඒ පිළිබඳ කියවීම්, හැදෑරීම් කරමින්, කියවන්නන්ට හදාරන්නන්ට සහයෝගය දෙමින් කටයුතු කරන මා ලංකාවේ ප‍්‍රමුඛතම සාහිත්‍ය සම්මාන උළෙලක දෙවන වටයට තේරීපත්ව ආ කෘති පිළිබඳ උනන්දුවීම අහම්බයක් විය හැකිද? මා ෆේස්බුක් හා බ්ලොග් අඩවි මාධ්‍යයත් අතර මාධ්‍යයක් වන medium.com හි මාගේ මැදිහත්වීමත්, එයින් උද්ගතවූ අහඹු සංසිද්ධියත් ගැන දීර්ඝ සටහනක් තැබුවෙමි. ඉන්පසු එය ෆේස්බුක්හි ශෙයාර් කළෙමි. එහි එක් තැනක මෙසේ සඳහන්ය.

‘‘2016 ස්වර්ණ පුස්තක සම්මාන උළෙලේ දෙවන වටයේ කෘති 12 ප‍්‍රකාශයට පත්වීමෙන් පසු ඒ පිළිබඳ ජනක ඉණිමංකඩ විසින් ෆේස් බුක් වෙත එම ලැයිස්තුව මුදා හැර තිබිණි. පුවත්පත්වල කොටස් වශයෙන් පළවූ ප‍්‍රබන්ධයන් දෙකක්ද, එම ලැයිස්තුවට එක්ව තිබිණි. ඒ “අසන්ධිමිත්තා” සහ “සැප්තැම්බරයේ දිග දවසක්”ය. මෙම කෘති දෙකටම මා කැමතිය. විශේෂයෙන්ම “අසන්ධිමිත්තා” යනු සම්ප‍්‍රායික ආඛ්‍යාන රීතිය උඩුයටිකුරු කළ කෘතියකි. ඒ සම්බන්ධයෙන්වූ මගේ කියවීම කලකට ඉහතදී රාවයට ලියා සිටියේද එබැවිනි. මෙම කෘති දෙවන වටයට තේරී ආවේ පොත් ප‍්‍රකාශකයින්ගේ සංගමය විසින් සිය සම්මානය සඳහා සලකා බලන කොන්දේසි ලිහිල්වී ඇති නිසා යයි මම සිතුවෙමි. එය සැකහැර දැනගනු පිණිස මම ජනකට කතා කළෙමි. සිදුව තිබුණේ කොන්දේසි ලිහිල්මක් නොව ජූරියේ කිසිවෙකු එම කෘති, මීට පෙරාතුව පුවත්පත්වල කොටස් කිහිපයක් හෝ පළවූ බව නොදැන සිටීමය. කාගේ කෘතියට සම්මාන ලැබුණද, කාගේ කෘතියක් කැපී ගියද පුද්ගලිකව මගේ තවානේ තම්පලා පොඩිවන්නේ නැත. මං ජනකට කතා කොට විමසන ලද්දේ ඒ පිළිබඳ මා තුළවූ උනන්දුව නිසා කරුණු දැන ගැනීමට මිස පුද්ගලිකව කිසිවෙකුට හෝ කෙළවන්නට නොවේ”

මවිසින් මෙලෙස medium.com හි තැබූ සම්පූර්ණ සටහන සමන් වික‍්‍රමාරච්චි විසින් 2016 අගෝස්තු 28 සත්හඬ කලාපයේ සිහිනය අතිරේකයේ පිටුව 07 හි උපුටා දැක්වූ බව ඔහු විසින් පවසා ඇති නමුත් ඉහත පරිච්ඡේදයේ එක වැකියක් පළවී තිබුණේ දෝෂ සහිතවය. “මෙම කෘති දෙවන වටයට තේරී ආවේ පොත් ප‍්‍රකාශකයින්ගේ සංගමය විසින් සිය සම්මානය සඳහා සලකා එය සැකහැර දැනගනු පිණිස මම ජනකට කතා කළෙමි’’යනුවෙන් එහි දැක්විණි.

මෙය මුද්‍රණ දෝෂයක් යයි මූලාරම්භයේදී මවිසින් විශ්වාස කළද, එය හිතා මතාම තමාගේ පහර ගැසීමට නිමිත්තක් කර ගනු පිණිස කරන ලද විකෘති කරන ලද්දක් බව මා හට ප‍්‍රත්‍යක්ෂ වූයේ “කාටවත් කෙළවන්නට කළ දෙයක් නොවේ නම් (කාටවත් සම්මාන ලැබුණාම තමාගේ වත්තේ තම්පලා පොඩි නොවන්නේනම් ) ඒ බව කියන්නේ කුමකටද” යනුවෙන් වික‍්‍රමාරච්චි විසින් මීළඟ සත්හඬ පුවත්පතේ තම ලිපියෙන් විමසා සිටීමෙනි. (2016–09–04 සත්හඬ). මෙය සැබවින්ම නින්දිත, කුහක හා ජඩ භාවිතාවකි. තම බඩ වඩා ගැනීම හෝ අනුන්ට කෙළවීම පමණක් ජීවිතය ලෙස අභ්‍යාස කරමින් සිටින්නෙකුට සාහිත්‍ය කලාව ගැන උනන්දුවෙන් කරුණක් දැන ගැනීමට තවත් කෙනෙකු දන්නා හඳුනන අයෙකුට කතා කිරීම පවා “කෙළවීමට උත්සාහ කිරීමක්”ලෙස ඒත්තුයාම වටහාගත හැකිය. එහෙත් ඒ සඳහා රචකයා ලියූ දෙයක් සම්පූර්ණයෙන් පළකරන බව පවසා එය විකෘති වැකි සහිතව පළකොට තමා විසින් විකෘති කරන ලද කොටස පමණක් උපුටා පහරගැසීම තරම් පාහරකමක් තවත් තිබිය හැකිද?

සරත් ආබෘ සහ සමන් වික‍්‍රමාරච්චි

“බසයක කොන්දොස්තර රැකියාව කරන්නෙකුට කිසිවක් ලියන්නට අවශ්‍ය වූ විටෙක බිරිඳ විසින් මේසය හොළවන විට මිස මේසය මත තබා කිසිවක් ලියන්නට හැකියාවක් නැතැයි” උපහාසාත්මක කතාවක් පවතී. එය හුදෙක් උපහාසයට කියන කතාවක් වුවද, තමාගේ වෘත්තීයයි ව්‍යවහාරික ජීවිතයයි අතර යම් සාම්‍යයත්වයක් පැවැතිය හැකිය. සමන් වික‍්‍රමාරච්චිට සිදුව ඇති අලකලංචිය වටහා ගැනීමේ යතුර ඇත්තේද ඔහුගේ නඩුකාර වෘත්තිය තුළ බැව් මගේ පුද්ගලික හැඟීමය. ඔහු වඩාත් අකමැති වුවද එම සාම්‍යත්වය සමග නිරායාසයෙන් පැටලෙන්නට සිදුවීම එක්තරා සරදමකි. විශ‍්‍රාම සුවයෙන් පසු වුවද වසර ගණනාවක් තිස්සේ ව්‍යවහාරික ජීවිතයේ ලද අභ්‍යාසය තවමත් ඔහු අතහැර ගොස් නැත. ඔහු පොත් කියවන්නේනම් හැදෑරීම් කරන්නේනම් මේ සා විහිළුකාරයෙකු වීමට කිසිදු හේතුවක් නැත. ඔහු කියවන්නේ නැත. ඔහු වෙනුවෙන් බාත් කියවා තිබේ. ඔහු වෙනුවෙන් ලැකාන් කියවා තිබේ. ඔහු වෙනුවෙන් ඩෙරීඩාද, ශිෂෙක්ද, ලංකාවෙන් දීප්ති ද කියවා තිබේ. එබැවින් ඔහු කියවිය යුතු නැත.

සැබවින්ම ඔහුට කළ යුතුව ඇත්තේ එකී කියවීම් ආශ‍්‍රයෙන් තීන්දු දීම පමණි. නඩුකාර උන්නාන්සේලා තමන් විසින් දෙනු ලබන තීන්දු සම්බන්ධයෙන් කරුණු දැක්වීම් නොකරයි. සාක්ෂිකරුවන්ද, පෙරකදෝරුවන්ද අදාළ නඩුව වෙනුවෙන් අපමණ කරුණු දැක්වීම් සිදුකරනු ලැබෙයි. අවසානයේ ඒවාට ඇහුන්කන්දීමෙන් පසුව තම තීන්දුව ප‍්‍රකාශයට පත්කිරීම පමණක් ඔහු විසින් සිදුකරයි. සමන් වික‍්‍රමාරච්චිගේ විචාර (කියැවීම්) යනුම තීන්දු පමණකි. ඒ නිසාම තමන් ලියන කියන දේ තමාටද අදාළ වන බවක් ඔහු නොදනියි. අනුන්ගේ අවිඥානයද, අනන්‍යතා අර්බුදයද පිළිබඳ තීන්දු ගනිද්දී එයින් තමන්ගේ අවිඥානයද, අනන්‍යතා අර්බුදයද ප‍්‍රකාශමානවන බවක් හෙතෙම නොදනියි. අනුන්ට පහර ගැසීමට ලියූ දෙයක් උපුටා දක්වනවිට තමාට අවශ්‍ය පරිදි විකෘති කොට උපුටා දක්වන්නට කිසිදු මැලිකමක් නොදක්වයි. මන්දයත් ඒ වෙනුවෙන් කරුණු දැක්විය යුතු යයි තමන් කිසිවිටෙකත් විශ්වාස නොකරයි. අනුන්ට නීතියෙන් දඬුවම් කරන්නට නියෝග පනවන අතර තමාද එකී නීතියේම කොටස්කාරයෙකු බැව් මෙවන් නඩුකාර උන්නාන්සේලා නිරායාසයෙන්ම අමතක කරයි. මෑත කාලයේ ඊට ලබාදිය හැකි හොඳම නිදසුන වන්නේ විනිසුරු සරත් ආබෘය. මීට පෙරාතුව ලෙනින් රත්නායක, සරත් එන් සිල්වා වැනි විනිසුරන් පිළිබඳව ද බොහෝ කරුණු කාරණා ඇතත් සරත් ආබෘට ස්වකීය ජීවිතයේ අවසන් පරිච්ඡේදය වසා දමන්නට සිදුවීමේ ස්වරූපය පිළිබඳ බොහෝ දෙනෙකු කතා කරන්නට යෙදුණි.

අපරාධ නඩුවකට අත්අඩංගුවට පත්වුණු ප‍්‍රථම ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරුවරයාගේ බරපතළ ලිංගික අ`ඩතෙට්ටම් නඩුව ඉකුත් සැප්තැම්බර් 14 වනදා විභාගයට ගැනීමට නියමිතව තිබියදී නිවසේ ඉහළ මාලයෙන් ඇදවැටී අභිරහස් ලෙස ඔහු මිය ගියේය. ඔහුගේ චෝදනා ගහණ අපකීර්තිමත් වෘත්තීය හා පුද්ගලික ජීවිතයේ වැඩිම කලක් පුද්ගලික ආරක්ෂක නිලධාරියාව සිටි පොලිස් නිලධාරියාගේ පාපොච්චාරණය තුළින් නීතියේ ගැලවුම්කරුවන් ලෙස පෙනී සිටිමින් ඊට ප‍්‍රතිපක්ෂ භාවිතාව ගැන කදිම හෙළිදරව්වක් මාධ්‍යයෙන් ප‍්‍රකාශයට පත්විය. වික‍්‍රමාරච්චි බෙහෙවින් ආසක්තව සිටින පරමාදර්ශි චරිතයක්වන ස්ලෙවෝජ් ශිෂෙක් (ජිජැක්) මෙම නීතියේ හා විනිසුරුවන්ගේ අශ්ලීලත්වය පිළිබ`ද මනාව පෙන්වාදී තිබේ.

ශිෂෙක්ට අනුව සුපිරි අහම හා අවිඥානය අතර අවියෝජනීය සම්බන්ධය සාහිත්‍යයේදී ඉදිරිපත් කරන විශ්ෂ්ටයෙකු වන්නේ ෆ‍්‍රාන්ස් කෆ්කාය. කෆ්කාගේ අවධානය යොමුවූයේ “කිසිවක් අවශ්‍ය නැති කිසිවක් අඩු නැති නීතියේ අන්ධ යාන්ත‍්‍රණයයි”. එහෙත් කෆ්කා විසින් මෙම නීතිය පෙන්වාදී ඇත්තේ විනෝදයේ හිතුවක්කාරී තර්කය මත පදනම්වූ නොගැලපෙන දෙයක් ලෙසය. අවිඥානය, බොහෝවිට අශිෂ්ට, තහනම් සහජාසයේ ජලාශයක් ලෙස හැඩගැන්වෙන අතර ඒවා ක්ෂිතිමය, කුරිරු, චපල, අප‍්‍රබුද්ධ හා අතාර්කික නීති පෙළක විවෘත නොමැති ව්‍යුහයක් වන අයුරු කෆ්කා පෙන්වා දෙයි. මෙම නීති පද්ධති සෑදී ඇත්තේ තහංචි හා තහනම් ආඥා පද්ධතියකිනි. The Trial (1925) කෘතියේ අධිකරණ දර්ශනයෙන් පෙනී යන්නේ නීතියේ නීතිමය නොවන ස්වරූපය පැහැදිලිකිරීමට එහි ප‍්‍රධාන චරිතය වන ජෝසෆ් කේ කරන අරගලයයි. Trialහි තුලනාත්මක දර්ශන දෙකක් මගින් පොදු නීතිය හා අශ්ලීලත්වය අතර සබඳතාව තවදුරටත් ගවේෂණය කර තිබේ. පළමු දර්ශනය නම් පූජකයෙකු විසින් පැහැදිලි කර දෙනු ලබන කෙටි උපමා කතාවකි. දොරටුවක් තුළින් නීතිය වෙත ප‍්‍රවේශවීමට කැමති ගම් වැසියෙකු පැමිණෙයි. උසාවියේ සේවය කරනු ලබන දොරටුපාලකයා විසින් මෙම වැසියා නවත්වනු ලබයි. මෙහිදී දොරටුපාලකයා, ගම්වැසියා වෙනුවෙන්ම ඔහු අපේක්ෂාවෙන් සිටින බව ඒත්තු ගන්වයි. දෙවන දර්ශනයේදී නීතියේ තවත් දොරටුවක් අභියසදී ජෝසෆ් කේට තමා හමුවේ. එම දෙවන අවස්ථවේදී දරුවන්ගේ රෙදි සෝදමින් සිටින සරාගික ගැහැණියක ඔහුගේ සම්පූර්ණ කැමැත්තකින් තොරවම විමර්ශන කුටියට හෙතෙම තල්ලූ කරයි. ශිෂෙක්ට අනුව පළමු අවස්ථාවේදී පෙන්නුම් කරනුයේ ඉක්මවා යා නොහැකි නීතියේ පූජනීය ස්ථානයෙන් දෛනික ජීවිතය වෙන්කරන පෙරමුණයි. එසේ වුවද, දෙවන අවස්ථාව මෙම උපකල්පනයට මුළුමනින්ම ප‍්‍රතිවිරෝධීය. එමගින් පෙන්නුම් කරනුයේ එම පෙරමුණ පැවතියද, එය පහසුවෙන් ඉක්මවා යා හැකි බවයි. වික‍්‍රමාරච්චිද මෙලෙස පහසුවෙන් නීතියේ සීමාව ඉක්මවා යයි. තමාගේ කෘතිය කොටස් වශයෙන් පුවත්පතක පළවී ඇත්දැයි ස්වර්ණ පුස්තක සම්මාන උළෙලේ සංවිධායකයෙකු විමසන විට එය පවත්නා නීතිය තුළ කරනු ලබන ප‍්‍රශ්න කිරීමක් බැව් වික‍්‍රමාරච්චි තැකීමක් නොකරයි.

“මොන පත්තරේද?හෙතෙම පෙරළා ප‍්‍රශ්න කරනු ලබයි.

“ලංකා පත්තරේ හරි වෙන මොකක් හරි පත්තරේක හරි පළවුණාද? නැවත ප‍්‍රශ්නයක්.
“නෑ. ලංකා පත්තරේ පළවුණේ නෑ.”
“වෙන මොකක් හරි පත්තරේක හෝ පළවුණා නේද?”ආයෙම ප‍්‍රශ්නයක්.
“නෑ.නෑ. ඔයා කීවේ ලංකා පත්තරේනේ. ඒකෙ පළවුණේ නෑ”

මෙම කතා බහ සරත් ආබෘට අදාළ කරගනු ලැබුවහොත් පහත ආකාරයේ සංවාදයක් බලාපොරොත්තු විය හැකිය.

“මොන මෙහෙකාරියටද? හෙතෙම පෙරළා ප‍්‍රශ්න කරනු ලබයි.
“හිටපු මාලා හරි වෙන කවුරු හරි කෙනේක්ට? නැවත ප‍්‍රශ්නයක්.
“නෑ. මාලාට ලිංගික හිංසා කළේ නෑ”
“වෙන කවුරු හරි මෙහෙකාරියකට ලිංගික හිංසා කළා නේද? ආයෙම ප‍්‍රශ්නයක්.
“නෑ. නෑ ඔයා කීවේ මාලාටනේ. එයාට ලිංගික හිංසා කළේ නෑ”

විමසන ලද පුවත්පතේ නොව කුමන පුවත්පතේ පළවුවද, කොන්දේසිය උල්ලංඝණය කිරීම නීති විරෝධී බව වික‍්‍රමාරච්චි පිළිනොගන්නේ යම් සේක්ද, කුමන මෙහෙකාරියට ලිංගික හිංසන සිදුකළද විමසන ලද කෙනාට සිදුනොකළ හෙයින් ප‍්‍රශ්නයක් නොවන බව ආබෘද පිළිගනු ඇත.

අවසාන වශයෙන් යළිදු පැවසිය යුත්තේ නීතිය යනු වෙනස්විය යුතු කාලානුරූපව සංශෝධනය විය යුතු දෙයකි. පොත් ප‍්‍රකාශයකයින් ස්වර්ණ පුස්තකය අරබයා පනවා ඇති නීති රීති හෝ කොන්දේසි වෙනස් කළ යුතුනම් අප ඊට බලපෑම් කළ යුතුය. ඒ සම්මාන උන්ගේ වුවද නිර්මාණ අපගේ බැවිනි. මුදල් උන්ගේ වුවද වෙළෙ`දපළ අප බැවිනි. එහෙත් ඒ සඳහා තමාගේ බඩට තට්ටුවෙනතුරු බලා නොසිට අරගල කළ යුතුය. ඒ සඳහා වික‍්‍රමාරච්චි එක් වරක් සූදානම් නම් අප සියදහස් වාරයක් සූදානම්ය. රටේ ජාතික වශයෙන් වැදගත් ගැටළුවලදී ඒ කිසිදු ගැටළුවක් වෙනුවෙන් සක‍්‍රීයව දායකත්වයක් (වචනයකින් හෝ) නොදෙන වික‍්‍රමාරච්චි මේ මොහොතේ දැවෙන ප‍්‍රශ්න ලෙස බාරගෙන ඇත්තේ ජිජැක්ද ශිෂෙක්ද වර්ගයේ ප‍්‍රශ්නයන්ය.

ජිජැක්ද? ශිෂෙක්ද?

2016 මැයි 15 වන දින රාවය පුවත්පතට මවිසින් ලියූ ලිපියක් පාදක කරගනිමින් අනෙක් සතියේ සත්හඬ පුවත්පතට ලියන වික‍්‍රමාරච්චි නිවරදි උච්චාරණය ජිජැක් යයි හදුන්වාදීමෙන් නොනැවතී මෙසේද ලියයි.

“ජිජක් යන්න වෙනුවට ශිෂෙක් යනුවෙන් වහරමින් තම රෝග ලක්ෂණය සමග විනෝද වන අය කරන්නේ වෙනම වර්ගයක් ලෙස පෙනී සිටීම. මෙය බෙහෙවින් සමීප වර්ග වදයට. කිසියම් ජන වර්ගයක් තම විනෝදය සංවිදානය කරන්නේ වාර්ගික මිත්‍යාචාර ඉදිරියට ගනිමින්. ඔවුන් හිතන්නේ අනෙක (නැතහොත් අනෙක් ජන වර්ගය ) තමන්ගේ විනෝදය පැහැරගෙන ඇති බවයි. ඔවුන්ට වද දෙන දෙවන කරණය නම් අනෙකා තමාගේ විනෝදය සංවිධානය කරණ සුවිශේෂ ක‍්‍රමයයි. ( way of life). තමන්ගේම වූ ජන පුරාණයක් (mythology)නිර්මාණය කිරීමට ඔවුන් පෙළඹෙන්නේ මේ නිසයි.
ප‍්‍රකට කරන්නේ මේ පටු වාර්ගික ලක්ෂණ තමයි. ජිජක් යන වහර නිවැරදි බව ඔවුන් නොදන්නවා නොවේ. ඔවුන්ට අවශ්‍ය තමන් අනෙකාගෙන් වෙනස් බව පෙන්වීම. ඉන් ඔවුන් ප‍්‍රදර්ශනය කරන්නේ අනෙකා කෙරේ වන බැඳීමයි.”

මේ අයුරින් ‘‘ශිෂෙක්’’ලෙස වැහැරීම වෙනම ‘‘ගෝත‍්‍රයක්’’ හෝ ජනවර්ගයක් ලෙස පෙනී සිටීමේ වුවමනාව නම් එකී වුවමනාව වෙනුවෙන් ප‍්‍රථමයෙන්ම කටයුතු කර ඇත්තේ වික‍්‍රමාරච්චිමය.

ස්ලැවෝජ් ජිජැක් (Slavoj Zizek) ඔහු ජිජැක් යනුවෙන් කියැවෙතත් ඉංග‍්‍රීසි ලිවීමේ සිංහල උරුව අනුව සිසැක් යනුවෙන් වහරමි. (2010 ඔක්තෝම්බර් 14 වෙනි බ‍්‍රහස්ප‍්‍රතින්දා දිවයින, වටමඬල).

නොදැන වැරදි කිරීම එකකි. දැන දැන වැරදි කිරීම යනු තවත් එකකි. ඒ අනුව ගෝත‍්‍ර හෝ කණ්ඩායම්වල අනන්‍යතාව නඩත්තු කිරීමේ අවශ්‍යතාව වඩාත් ළංවන්නේ දැන දැන ස්වකීය අභිප‍්‍රාය වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීමටය. ඒ අනුව මෙයින්ද හෙළිදරව් වන්නේ වික‍්‍රමාරච්චිගේ හෙළුව මිස අන් යමක් නොවේ. තමන් කවුරුන්දැයි යන පැනය කුඩා දරුවෙකු හෝ ස්ත‍්‍රීයක විසින් විමසන තැන ගැන වික‍්‍රමාරච්චි සවිඥානකය. එහෙත් නිරන්තරයෙන් කිසිවෙකු සමග හෝ ගැටුමක් ඇති කරගනිමින් නීතිය හා පිළිවෙළ ඉල්ලා සිටින්නන් හ`දුන්වන නම සිහිපත් කරගන්නා ලෙස මම ඔහුගෙන් ඉල්ලා සිටිමි. තමන් කියන්නේ කුමක්දැයි නොදැන, තමන් අතීතයේ කීවේ කුමක්දැයි නොදැන වුවද, විටෙක එක්ස් කණ්ඩායම, සුචරිත ගම්ලත්, චින්තක රණසිංහ, ප‍්‍රියාන් විජේබණ්ඩාර, විදර්ශන කන්නන්ගර, භූපති නලින්, හෙට දවසේ තවත් කවුරුන් හෝ ඈදා නොගනිමින් ඔහුට මසකට ගතමනාවක් ගැනීමට පුවත්පතකට ලිපියක් ලිවීමට හැකිවේවායි ප‍්‍රාර්ථනා කරමි.

 

අමරකීර්ති, තේනුවර, නිර්මාල්, සුනිල් පෙරේරා සහ අනුර එක්ක ගූ කාපල්ලා.

ඉසුරු ප්‍රසංග-

අනුර කුමාර ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විනාශ කරන්නේ නම් ජවිපෙ සතුරෝ ඔහුට පහර දෙන්නට මෙතරම් වෙහෙසෙන්නේ ඇයි? යනුවෙන් ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් මහතා අපූරු ප්‍රශ්නයක් මතුකර තිබෙනු දුටුවෙමි. නිර්මාල්ගේ මේ තර්කය දෙමළ ජනයාට දෙමළ වීම නිසාම ඇති ප්‍රශ්නය දෙමළ වීමය වැනි තර්කවලට වඩා තරමක් ඉදිරියෙන තිබෙන එකක් වන බැවින්, ඒ ගැන යමක් සඳහන් කළ යුතු යැයි සිතමි.

පළමු කොටම මේ තර්කය බැලූ බැල්මට ඇත්තක් ලෙස පෙනී යා හැකි අපූරු බොරුවකි. ජවිපෙ වැනි ව්‍යාපාරයක සැබෑ සතුරන් අනුරගේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට තීරණාත්මක ලෙස පහර දෙන්නේ නැත. එයට හොඳම උදාහරණය වන්නේ නිර්මාල්ය. කවුරු මොනවා කීවත් මෙරට දේශපාලනයේ ප්‍රධාන ප්‍රතිවිරෝධය ඇත්තේ ජාතිකවාදී කඳවුර සහ විජාතික ගැති කඳවුර අතරය. එහෙයින් හොර බොරු රහිතව මේ රට ගොඩනැඟීමට කැප වන ව්‍යාපාරයක් නම් එය පළමු කොටම ජාතිකවාදී අධිරාජ්‍ය විරෝධී දේශපාලන කඳවුර නියෝජනය කරන්නක් විය යුතුය. ජවිපෙ ඒ නිවැරදි කඳවුර නියෝජනය කරමින් ජාතියට නිසි මඟ කියමින් ජයග්‍රහණ පිට ජයග්‍රහණ ලැබූ අවදියේදී නිර්මාල්ලා අමරකීර්තිලා වැනි විකල්ප ගෝත්‍ර පඬියෝ ඊට ආශිර්වාද කළේ නැත. ඒ වෙනුවට එය ජාතිවාදී පක්ෂයක්ය යන කෝකටත් තෛල චෝදනාව ජවිපෙ වෙත දමා ගැසූහ. එසේ වුවද ජවිපෙ තම භූමිකාව අංශක 180 කින් හරවා ගත් පසු ඊට සමගාමීව ජවිපෙ සතුරන් මිතුරන්ද මාරුවිය. 2008 විමල් ඉවත් වූ අවස්ථාවේ මේ විපර්යාසය එළිපිටම දැක ගත හැකි විය. පිරිසිදු රතු සහෝදරයන් අතර අවස්ථාවාදී කටුස්සන් සිටින බව එදා කාටත් කලින් රටට හෙළි කළේද විප්ලවවාදී බෝල්ෂෙවික්වාදී සිරස හා ඉරුදිනය. සිරසට අනුව නිවැරදි රතු සහෝදරයා වූයේ අනුරය. අනුරගේ අරමුණත් සිරස, ඉරුදින, කඳවුරේ අරමුණත් එකට සමපාත වීම පිළිබඳ උදාහරණ තව බොහෝ ඇත. එදා සිට අද දක්වා ජවිපෙ ගත් සියලු තීන්දු තීරණ මේ කඳවුරේ අරමුණු හා සමපාත විය. ඒ නිසාම ජවිපෙ යහතින් සිටි අවදියේ එහි පරම සතුරන් වූ සියල්ලෝ අද එහි මිතුරන් බවට පත්ව ඇත. එදා ජවිපෙට හැකි වෙර යොදා පහර දුන් විකල්ප ගෝත්‍ර පඬියන් අද ජවිපෙ වේදිකාවල කථිකයන් බවට පත්වන්නේ ඒ අනුවය. ඒ නිසාම සැබෑවටම සිදුව ඇත්තේ සතුරන් මිතුරන් මාරු වීම මිස ජවිපෙ සතුරන් අනුරට පහර දීමක් නොවේ.

තවදුරටත් මෙය විග්‍රහ කළහොත් දෙමළ බෙදුම්වාදීන්, අන්ත ජාතිවාදීන්, එන්ජීඕ කාරයන්, යූඇන්පී කාරයන් වෙතින් අනුරගේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට තීරණාත්මක ප්‍රහාරයක් එල්ල වන්නේ නැත. එම බලවේගවල බත්බැල මාධ්‍ය අනුරගේ ජවිපෙට පහර දෙන්නේ නැත. එදා ජවිපෙ වහකඳුරු වී සිටි රාවය වැනි කසිකබල් පත්තර අද තම සංවත්සරවල දේශන සඳහා අනුරට ආරාධනා කරයි. එදා ගුණදාස අමරසේකරලා සිටි තැන්වල මෙදා සුනිල් පෙරේරලා, අමරකීර්තිලා, තේනුවරලා ස්ථානගත වෙයි. ගෝර්කිගේ අම්මාගෙන් පසු සන්නස්ගලගේ අම්මා වැනි ඉල ඇදෙන පෝස්ටර් ජවිපෙ සාමාජිකයන් අතින් ඇලවෙයි. කොකාකෝලා වඩියට ආවඩන අලුත් පරපුරු ගංජා ගැටවුන් අද ජවිපෙ මැතිවරණ ජයග්‍රහණ වෙනුවෙන් පෙනී සිටියි. එදා ජයග්‍රාහී ජවිපෙ පරම සතුරන් සියලු දෙනා වර්තමානයේ සදා පරාජිත ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ මිතුරන් වීමේ විපර්යාසය තේරුම් ගත යුත්තේ කෙසේද? පැහැදිලි ලෙසම ජාතිවාදී, බෙදුම්වාදී බලවේග හෝ එජාපය හෝ එන්ජීඕ කල්ලි හෝ වෙනස් වී නැත. සිදුවී ඇත්තේ ඔවුන්ගේ න්‍යාය පත්‍රයට සරිලන ආකාරයට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ වෙනස් වීමය.

විවිධ හේතු මත විවිධ අය අනුරට පහරදෙනවා වන්නට පුළුවන. එහෙත් ජවිපෙ අතීත සාමාජිකයන් ලෙස අපි අනුරට එරෙහිවන්නේ එය රටට සැබෑ විකල්පයක් විය හැකිව තිබූ දේශපාලන ව්‍යාපාරය යටත්විජිතවාදයේ නිවට බළල් අණ්ඩක් බවට පත් කර ඇති නිසාය. ඒ භූමිකාව තුළින් ජවිපෙ පමණක් නොව රටද විනාශ වන නිසාය. යහපාලන මරඋගුලේ තරම නිවැරදිව වටහා ගත් මෙරට ජාතිමාමක බලවේග ජවිපෙට එරෙහි වන්නේ අනුරගේ භූමිකාව පක්ෂයට පමණක් නොව රටටද කොඩිවිනයක් වී ඇති නිසාය. එය පක්ෂයට පමණක් වන විනාශයක් නම් ඔවුන්ට ඒ පිළිබඳ ගැටලුවක් නැති වනවා වන්නට පුලුවන. එදා පෙරටුගාමීන් ගමන් ගත්තේද පක්ෂය නැති වන මාවතකය. අපි ඒ බවද කල් තියා පෙන්වා දුන්නෙමු. එහෙත් පෙරටුගාමීන්ට වැඩි විරෝධයක් රටෙන් එල්ල නොවන්නේ ඔවුන්ගේ විනාශය රටේ විනාශයට වැඩි දායකත්වයක් නොදක්වන නිසාය. ඒත් ජවිපෙ ඊට වෙනස්ය. කුමන විනාශයන් සිදුවුවද ඔවුන් තම ඉතිරි වී ඇති අන්තිම ශක්ති පොද නොපිරිහෙලා කැප කරනුයේ රටට එරෙහි ද්‍රෝහී මෙහෙයුම් සඳහාය.

අනුරලාගේ භූමිකාව හරහා ජවිපෙට සිදුවූ විනාශය අමුතුවෙන් පැහැදිලි කළ යුතු නැත. එය පාර්ලිමේන්තු ආසන තිස් නමය කෙටි කලකින් හතරට පහට වැටීමට පමණක් සීමා වන විනාශයක් නොවන බව ඉදිරි මැතිවරණයේදී නැවතත් සනාථ වනු ඇත. ඒ සියල්ල එසේ වුවද වික්‍රමබාහුලා මෙන් ඔවුන් තම ඉතිරිව ඇති අන්තිම ශක්තිය පවා අද යොදවන්නේ රටට එරෙහිවය. එදා මිනීමරු ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි සටනේ තීරණාත්මක අවස්ථාවල රනිල් හා එක්වී ආණ්ඩු පෙරළන්නට දියත් කළ දුෂ්ට මෙහෙයුම්වල සිට, වර්තමාන ව්‍යවස්ථා මර උගුල්වල සේල්ස් රෙප්ලා ලෙස කටයුතු කිරීම දක්වා වූ නින්දිත උදාහරණ රැසකින් ජවිපෙ මෑත ඉතිහාසය දූෂණය වී තිබේ. අද මේ රටට ආදරය කරන බොහෝ බලවේග අනුරගේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට එරෙහි වන්නේ ඒ නිසාය. ඔහු ජවිපෙ විනාශ කරන බව කියමින් ඔහු අගයන්නට ගියහොත් ඒ විනාශය සිදුවන්නේ ජවිපෙට පමණක් නොව රටටද බව නිර්මාල්ට සිහිපත් කර දිය යුතුය.

එක් අතකින් මෙය අලුත් කතාවක්ද නොවේ. මෙහි ඇත්තේ අප ජවිපෙ ගැන කාලයක් තිස්සේ කියන කතාවමය. අප ජවිපෙ ගැන එදා සිටම කී කිසිවක් වැරදී නැති බැවින් මේ මැතිවරණයට අදාළවද ඒ ඇත්ත නැවතත් සැකෙවින් සිහිපත් කළ යුතුය. 2008න් පසු ඇත්තේ කොළ පාට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණකි. අධිරාජ්‍ය විරෝධය ඒ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට අදාළ නැත. ජාතිවාදය, බෙදුම්වාදය පිළිබඳ ප්‍රශ්න ඔවුන්ට අදාළ නැත. යහපාලනය යටතේ උතුරේ බල්ටි ගසන ජාතිවාදයට එරෙහිව අනුරලාගේ මුවින් එක කෙළ පොදක් බිම වැටෙන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට ඒ සැබෑ ජාතිවාදයේ බියකරු අනතුර රටට පෙන්වා දෙන බලවේගවලට එරෙහිව “ජාතිවාදය අවුස්සනවෝ” යන ලේබලය ඇලවීමේ එන්ජීඕ චාරිත්‍රය අද ජවිපෙ චාරිත්‍රය බවටද පත්ව ඇත. වෙනිසියුලාවේ බටහිර අතපෙවීම්වලට එරෙහි වෙමින් ලංකාවේ ජිනීවා න්‍යාය පත්‍රවලට සහය පළ කිරීමත්, රනිල්ගේ බැඳුම්කර හොරකමට එරෙහි වෙමින් රනිල්ගේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධන වෙනුවෙන් කඬේ යාමත්, ඔවුන්ගේ තක්කඩි දේශපාලනය බවට පත්ව ඇත. මේ තක්කඩි දේශපාලනයේ නිරුවත වසා ගැනීම සඳහා ජවිපෙ උපාය වී ඇත්තේ වංචා දූෂණ විරෝධය රටේ කේන්ද්‍රිය ප්‍රශ්නය බවට පත් කර ගැනීමය. ඇත්ත. දූෂණ විරෝධය හොඳය. සියලු ප්‍රධාන පක්ෂ තුළ දූෂිතයන් රජයන බවද සැබෑය. එහෙත් දූෂණ විරෝධී අරගලය තිබිය යුත්තේ මහපොළවේ සැබෑ දේශපාලන අරගලය වූ යටත්විජිත විරෝධී අරගලය තුළ මිස ඉන් පරිබාහිර ආකාසයක නොවේ. ජවිපෙ තම සැබෑ භූමිකාව, සැබෑ අරගල බිම මඟහැර කැපකිරීම්, අවංකකම් ගැන මොන පම්පෝරි ගැසුවද එයින් පලක් නැත. රටේ කොන්ද කඩන ව්‍යවස්ථා සංශෝධන වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින්, දූෂණ විරෝධී ඝෝෂා නැඟීමෙන් පලක් නැත. එදා ජවිපෙ සාර්ථක වූයේ දූෂණ විරෝධී අරගලයත්, දේශප්‍රේමී අරගලයත් ඒකාබද්ධව නියෝජනය කළ නිසාය. එකී පුළුල් ජාතික න්‍යාය පත්‍රයෙන් තොර වියුක්ත දූෂණ විරෝධය බොරුවක් පමණක් නොව දැනුවත් තක්කඩිකමක්ද වෙයි. ඒ මාවත ඔස්සේ ගොස් තමන්ට ලද හැකි ජයග්‍රහණයක් නොමැති බව මේ මැතිවරණයෙන් පසුවද හොඳාකාරවම සනාථ වනු ඇත.

ගම දිනන්නට අවශ්‍ය නම් ජවිපෙ කළ යුත්තේ තම සැබෑ භූමිකාව තුළ නැවත ස්ථාන ගතවීමය. එසේ වුවහොත් නිර්මාල්ලා අමරකීර්තිලාගේ ආදරය අහිමි වී ඒ වෙනුවට රටේ ජනතා ප්‍රසාදය ඔවුන්ට හිමිවනු ඇත. නමුත් ඔවුන්ට වැදගත් වන්නේ නිර්මාල්ලාගේ ආදරය නම් මේ මැතිවරණයෙන් පසුවද ජවිපෙ සාමාජිකයන්ට සිදුවන්නේ “මේ ජනතාව ඉවත් කර වෙනත් ජනතාවක් පත් කරගමු” වැනි බ්‍රෙෂ්ට්ගෙන් අහුලා ගත් ගොන් කතා මූණූ පොත් මත ලියමින් හඬා වැළපීමටය. ඒ නිසා ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට ගම දිනන්නට අවශ්‍ය නම් ඔවුන් වහාම නිර්මාල්ලා, අමරකීර්තිලා අත්හල යුතුය. එවන් ඊනියා බුද්ධිමතුන්ගේ වෛරයට භාජනය විය යුතුය. මෙය නිර්මාල්ලා ගැන පෞද්ගලික වෛරයකින් කරන ප්‍රකාශයක් නොව ගැඹුරු දේශපාලන තර්කයකි. ඒ තර්කයේ ගැඹුර වටහා ගත් දිනක ගම පමණක් නොව රටම දිනා ගැනීමට ජවිපෙට හැකිවනු ඇත.

යුතුකම සංවාද කවය

රුවන්ගේ හිස්ටීරියාව

හිස්ටීරියාව 

වෛද්‍ය රුවන් එම් ජයතුංග

හිස්ටීරියාව මා තුලින් හොයන්න එපා දොස්තර මහත්තයෝ , අපේ සමාජය තුලින් සොයන්න​. තමන් ගේ අර්ථික සාමාජීය ජීවිත පාලනය කිරීමට නූගත් මදාවි මැරයන් පාර්ලිමේන්තුවට යවන ශ්‍රී ලාංකිකයා තුලින් හිස්ටීරියාව සොයන්න​.

ජීවිතය මහාමාරිය වගේ ඒක දැක්කේ කැමූ විතරක් නෙවෙයි. මමත් දැක්කා. ගඳ ගහන විෂබීජ පතුරන ජීවිතයක් මේක. අපේ නෛසර්ගික හුදකලා බව විතරක් නොවෙයි ආත්මාර්තකාමීත්වයත් පෙන්නුම් කෙරෙනවා. ඔරාන් නගරයේ වාසීන් වගේම අපි හැමෝම මහාමාරියෙන් යටවෙලා. ඩොක්ට තිස්ස ඔරාන් නගරයේ දොස්තර බර්නා රිය වගේ මහාමාරියට බෙහෙත් කරනවා. ඒත් හැමතැනම මහාමාරිය පැතිරෙනවා. අපගේ අධ්‍යාත්මය ක්ෂය වී යනවා. සෑම තැනකම මීයන්. උන් ජීවිතවල කුණු සෑම දිශාවකටම ඇදගෙන යනවා.

*********************************************

මනස පදාර්ථයක් සේ වෙන් කල හැකිද ? අපි පදාර්ථය ගත්තොත් ඒ පාදාර්ථය කුඩා අංශු දක්වා කඩන්න පුළුවන්. අපි පරමාණුව දක්වා ඒ පදාර්ථය කැඩුවා. පරමාණු තව දුරටත් කැඩුවොත් හමුවෙනවා ඉලෙක්ට්‍රෝන, නියුට්‍රෝන, මිසෝන අංශු ඒවා  තව දුරටත් කැඩුවොත් ලැබෙන්නේ තරංග. ඒ  හරහා විද්‍යාඥයෝ ඉදිරිපත් කළා ස්ටි‍්‍රං තියරි කියල මතයක්. මේ ස්ටි‍්‍රංස් තව දුරටත් විබණ්ඩනය කළොත් ලැබෙන්නේ මොනවද? ශක්තිය. ශක්තිය තවදුරටත් විශ්ලේෂණය කලොත් අපට ලැබෙන්නේ මොනවද? මේ විදිහට අනන්තය දක්වා අපිට විශ්ලේෂණය කරන්න පුළුවන්. ඒත් මට හිතෙනවා අවසානයේදී වෘත්තයක ගමන්කරන්නා ආරම්භ කරපු ලක්‍ෂයට එනවා වගේ අන්තිමට අපි එන්නේ එකම තැනට කියලා. මනසත් මෙසේ විබණ්ඩනය කළහොත් අවසනයෙ දි  වෘතයක ගමන් කළා වගේ අපි යලි එම ස්ථානයට ලඟා වෙනවද ?

මම මේ ගැන වාද කළා ඇමරිකන් ලෙක්චර කෙනෙක් එක්ක. රොබට් ගාඩිනර්, රොචෙස්ටර් යුනිවර්සිටි එකේ. හොඳ බුද්ධියක් තියෙන මිනිහෙක්. අයින්ස්ටයින්ගේ මල්ලි වගේ. රොබට් විශ්වාස කළා පැරලල් යුනිවර්ස් තියරි එක ගැන. ඩොක්ට තිස්ස දන්නවද පැරලල් යුනිවර්ස් එකේ කාලය යන්නේ ඉදිරියට නෙවෙයි පිටිපස්සට. හිතාගන්නත් අමාරුයි නේද? කාලය කොහොමද පස්සට යන්නේ. එතකොට අපි මහළු වෙනවා වෙනුවට තිරිහන් වෙනවා. එතකොට ඒකේ සීමාව මොකක්ද? සීමා රහිතව කාලය ගලාගෙන යනවද? මේවා මනස්ගාත වෙන්නත් පුළුවන් ප‍්‍රාතිහාර්ය වෙන්නත් පුළුවන්.

මට තේරෙන හැටියට හැම ප‍්‍රාතිහාර්යක් පසුපසම අහඹුව කියන සංසිද්ධිය තියෙනවා. ඒ නිසා ප‍්‍රාතිහාර්යයේ අගය අඩු වෙනවා. අහඹුවෙන් තොර සුපිරිසිදු ප‍්‍රාතිහාර්යයක් දැක්ක කෙනෙක් ඉන්නවානම් ඉදිරියට එන්න. අපි යන දිශාව සමහර විට අපිව නිෂ්පාදනය කරනවා නැත්නං විනාශ කරනවා. ගම්පෙරලිය බලන්න. දියුණුවෙන්න හිතාගෙන පියල් කොළඹ ගියා. මිනිහා දියුණු වුණා. ජිනදාස බිබිලෙට ගියා. එතනින් මිනිහා නැති වුණා. ජිනදාස කොළඹ පැත්තට ගියානං සමහර විට මිනිහා දියුණු වෙලා.දිශාව තමයි ඒ දෙන්නගේ දෛවය තීරණය කළේ.

තවත් උදාහරණයක්. කිසලොව්ස්කිගේ නියමය අනුව වයිටෙක් ගේ අනාගතය තීරණය වන්නේ ඔහු දුම්රිය අල්ලා ගැනීමට දුවන විට. එක්කෝ ඔහු භක්තිමත් කොමියුනිස්ට් සාමාජිකයෙක් වෙයි නැතහොත් ගුලර්ග්   ශ්‍රම කඳවුරකට ජීවිතය දිය කරයි නැතිනම් කිසිම වෙනසකින් තොරව ඔහුගේ ජීවිතය ගලා  යයි.

සමහරු කියයි දෛවය වෙනස් කරන්න බැහැ කියලා. ඒ ගැන කියන්න දන්නේ නැහැ. එකක් කියන්න පුළුවන් අපි හැමෝම සෙක්කුවල බැදලා ඉන්නේ. මේ ජීවිත සෙක්කුවලින් ගැළවිලා යන්න බැහැ. රක්ෂාව, විවාහ කියන සෙක්කුවලට අහු වෙච්ච මිනිස්සු ඒ සෙක්කුවලින් මිදෙන්න බැරුව එකතැන කැරකෙනවා. පැනලා යන්න බැහැ. සෙක්කුවේ බැඳලා වටේ කැරකෙන්නත් බැහැ. දුවන්නත් බැරි නිසා, පළා යන්න බැරි නිසා අපි ජීවිතය කියන සෙක්කු වටා කැරකෙනවා. ඒ අතරේ සමහරු අනුන්ගේ බෙලි කපලා හරි ඉදිරියට යනවා. හයිලැන්ඩර් චිත‍්‍රපටය වගේ. අවසානයට ඉතුරුවෙන්නේ එක් අයෙක්. එක්කෙනෙක් ඉතිරි වෙනකං බෙලි කපනවා. ඒ මතින් ගමනට ශක්තිය ග‍්‍රහණය කර ගන්නවා.  ඒ   නිසා දෑත බැඳලා කඩුවෙන් බෙල්ලට කොටනවා. There can be only one අපි ඔක්කොම හයිලැන්ඩර්ස්ලා.

*******************************************

ටෙනිසන්ගේ පද්ම භක්‍ෂකයෝ කවරහුද? පද්මයත් පුෂ්පයත් නටුවෙන් ගෙන අනුභව කළ හැක්කේ කාටද? ටෙනිසන් ව්‍යාංගයෙන් කියන්නේ කවුරුන් ගැනද? මගේ හිත ව්‍යාකූල වෙලා. මාර්ගෝ රැුජින ළඟ වාඩි වෙලා ඇයට තුර්ගේනිව්ගේ නවකථාවක් සඳ එළිය යටට වෙලා කියවන්න ලැබෙනවානම් ඊටත් වඩා දෙයක් නැහැ. මම සඳ එළියට බයයි. සඳරැස් දුවිලි  මතට වැටුණහම බ‍්‍රැම් ස්ට්‍රෝකර් කියනවා වෙම්පයස්ලා අවධි වෙනවලූ. ජොනතන් හාකර්ව බදා ගන්නට පැමිණි වෙම්පයර් කාන්තාවන් මගේ පස්සේනුත් එයිද? මට පැහැදිලි කිරීමක් අවශ්‍යයි. මගේ මනස පීකෝඞ් නෞකාව පදවන කපිතන් අහාබ් ගේ මනසට සමාන කරන්න පුලූවන්. ධවල තල්මසා සොයාගෙන මහා සාගරය දෙබෑ කරගෙන යන අහාබ්ගේ නෞකාව වගේ මගේ මනස තුළ සිතුවිලි ගමන් කරනවා.  මගේ මනස තෝන්තු වෙනවා. මගේ මනස ලෙඩ ඇති. මට මේවා පෙනෙන්න ඇත්තේ  එක නිසයි. . මුළු මාර්ගයම දුවිල්ලෙන්  වැහිලා ඇස් දනවා. නාසයෙන් සොටු දියර ගලනවා. ළඟ ඉන්න කිසිකෙනෙකු  පේන්නේ නැහැ. දුවිලි මූණේ ඇළිලා. දහවලත් අන්ධකාරයි. දහවලේ අඳුර වගේ. බුහාරින්ට වෙච්ච දේ මටත් වෙයිද? එත්  මට බයක් නැහැ. බය කියන හැඟීම දැනෙන්නේ නැහැ. උන්මට යකඩ පොළුවලින් තලනවා. මට වේදනාවක් නැහැ. මගේ ශරීරය මගේ නෙවෙයි. මගේ ශරීරය මට අයිති නැහැ.

මගේ හිසට වතුර බාල්දියක් හැලුවා. අත මිටමොලවලා මුහුණට පහර දෙක තුනක් ගැහුවා. මම නිහඬව හිටියා. ඊට පස්සේ මාව ඇදගෙන ගෙනිහින් මේසයක වාඩි කරවා මගේ අත් දෙක ඉදිරියට ඇදලා බැන්දා හෙල්ලෙන්න බැරි වෙන්න. ඒත් මම කිසිම දෙයක් කිව්වේ නැහැ.  අඟලක් තරම් මහතා පොල්ලකින් මගේ ඇඟිලි ඇට වලට ගැහුවා. මම ආධ්‍යාත්මය සමග බැඳී හිටියේ මම වේදනාව යටපත්කර ගත්තා.  වදකයාට  මහන්සි මට තලලා , ඔහුගේ මුහුණෙන් දහදිය බේරෙනවා. නමුත් මම ශාන්තව ඉන්නවා. මගේ නළලේ එක දහදිය බින්දුවක් නැහැ. මට හිතුනා වධකයා තමයි වදයට ලක් වෙන්නේ කියලා.

ඔබලාට පුළුවන් මට පහර දෙන්න. මගේ අතපය බැඳ දමන්න. මාව කුදලාගෙන ගිහිල්ලා  මගේ හිස හරහා විද්‍යුත් ධාරාවන් යවන්න. මගේ මුළු ශරීරයම අපස්මාරගැස්මකට ලක් කරන්න. මගේ දත් ගැටෙයි, සමහර විට දිව හැපෙයි , තුවාල වූ දිවෙන් ලේ  ගලයි. මගේ භින්නාවේගික සිතිවිලි තාවකාලිකව අඩපණ වෙයි. නමුත්අළු මතින් මා නැගිටිනවා.

*******************************************************************

ශාරීරික වදය ඉවසන්න පුළුවන්. නමුත්  ආධ්‍යාත්මික වදය දරා ගන්න බැහැ. කුසුමට දැනුනේ අධ්‍යාත්මික වේදනාවක් ද ? කුසුම් ගැන ඩොක්ට හිතන්නේ මොකක්ද? මම කිව්වේ කරුණාසේන ජයලත්ගේ ගැහැණු ළමයි පොතේ එන කුසුම්. ජයලත් කුසුම්ගේ චරිතය ගොඩ නැගුවේ ඇඞ්ලින් හේවාවිතාරණගේ චරිතය අරගෙන. ඇඞ්ලින්, ආනන්ද ගොඩගේ ගේ රථයේ රෝදයට යට වුණා. කුසුම් ඞී.ආර්. ඕ.ගේ කීර්තියට යට වුණා. ඒ අයට වේදනාව දැණුනා. ශරීර තමන්ගේ අයිතියට ලක් කරගෙන හිටපු නිසා වේදනාව තදින් දැණුනා.අධ්‍යාත්මික වේදනාව වඩා ඉහල ඇති. ඔවුන් වේදනාවෙන් මුසපත් උනා.  සූමෝ ක‍්‍රීඩකයන් වගේ ශරීරය හා වේදනාව අතර තියෙන සහ බන්ධනය ඉවත් කරන්න  ඕනේ. එතකොට වේදනාව දරාගන්න පුළුවන්.

*****************************************************************

මීට අවුරුදු තුනකට ඉස්සෙල්ලා මම නිවාඩුවකට බර්න්වලට ගියා. මට හමුඋනා දේශපාලන රැුකවරණ පතා සුවිට්සර්ලන්තයට ගිය දෙමළ තරුණයෙක්. මිනිහා කොටියෙක් වෙන්න ඇති. ඒත්  එයාගේ දේශපාලන දර්ශනය මට බලපෑවේ නැහැ. අපි බර්න්වල රෙස්ටෝරන්ට් එකක බියර් බිබී කතා කළා ජීවිතය ගැන. මනෝහාර් යුද්ධයට සල්ලි පොම්ප කරනවා. ඒ නිසා ඔහුත් යුද්ධයට සම්බන්ධයි. මම නියෝජනය කරන්නේ මහ ජාතිය. අපේ ජීවිත ගිනිකඳු වගේ. වරින්වර උතුරා යනවා. අවසානයේදී නිර්දෝෂි මිනිසුන් වන්දි ගෙවනවා. හරිකේන්, රූබන්, කාටර් වගේ නිවැරදි මිනිසුන් විඳවනවා.  මිනිහගේ නම සෙල්වරාජ් මනොහර්. ගම අරියාලේ. දැන් ඉන්නේ බර්න්වල. අසූතුනේ තමිල්නාඩුවට ඇවිල්ලා එතනින් ජර්මනියටත් පස්සේ සුවිස්ටර්ලන්තයටත් ආවා. අපි හැමදෙයක් ගැනම කථා කළා. යුද්දේ ඇර. අපිට උතුරේ යුද්ධය ගැන කථා කරන්න බැහැ. යුද්ධය  අපි දෙන්නටම තහනම් වචනයක් වෙලා. අපි දෙන්නගෙන්  කවුරුන්වත් තහනම් කලාපයට යන්නේ නැහැ. අපි බොස්නියාව ගැන කථා කරනවා, යාපනය ගැන කථා කරන්නේ නැහැ. නමුත් ඇස් වලින් අපි සත්‍ය කථා කරනවා. දෙදෙනාගේ ඇස් වලින්  තහනම් අඩවියේ අර්ටිලරි හඬ පැතිරෙන ජිවිත ගැන කථා කරනවා.  එතකොට අපේ අදහස් නයගරා ඇල්ල වගේ කඩා හැලෙනවා.

***********************************************

නිව් යෝර්ක් සිටි හි හාර්ලෙම් වල ගතවූ දිනය මට සිහියට එනවා. මම හිටියේ සබ්වේ ස්ටේෂමක් අසල. මනස්කාන්ත ලෙස ඇඳ පැළඳගෙන සිටි අප්‍රිකානු ඇමරිකානු ඒ කියන්නේ වාර්ගික තහනම් වචනය නිග්‍රෝ කෙල්ලෝ දෙන්නෙක් ඇවිදගෙන එනවා. ඔවුන් දෙදෙනා සිනාසෙමින් ශබ්ද නගා කතා කළා. කටහඬ තුල අසංවර බවක් මම දුටුවා. කටහඬවල් තුල මිනි කිංකිනි නාදයක් මට ඇසුනේ නැහැ. ඇසුනේ ගොරෝසු නාදයක්. නමුත් ඔවුන් ඉතා කාමුකයි. හදිසියේම ඔවුන් දෙදෙනා තවත් උස හඬින් වාද කළා. මට ඇසුනා අප්‍රිකානු ඇමරිකානු උරුවට කියන අසභ්‍ය වචන. වටේ සිටි කවුරුවත් මේ වාදයට අවධානය යොමු කලේ නැහැ. එක් අයෙකු හැර . ඔහු මහළු කළු ජාතික බේබද්දෙක්. ඔහු සබ්වේ ස්ටේෂම අසල බිත්තිය කොනේ වාඩිවී සිටියා. හදිසියේම කළු කෙල්ලන් දෙදෙනා පොරකන්නට පටන් ගත්තා. රණ්ඩුව නවත්වන්න කවුරුත් නැහැ. දෙදෙනා දෙදෙනාට පහර දී ගන්නවා. ඔවුන් පැළඳ සිටි විශාල කරාඹු ඒ මේ අත වැනෙනවා. අතපය විසිවෙනවා. එකියක් අනෙක් කෙල්ලගේ බ්ලවුස්  එක ඉරුවා. ඒ කෙල්ලගේ දුඹුරු පැහැති ප්‍රාණවත් විශාල පියයුරු එළියේ. ඒ කෙල්ල යෙහෙළියගේ කහ පාට ටී ෂර්ට් එක ඉරුවා. දැන් දෙවෙනි කෙල්ලගේත් දුඹුරු පියයුරු එළියේ.

දෙදෙනා එක පොදියට පොරකනවා. මහළු බේබද්දා මේ දර්ශනය දෙස අසාවෙන් බලා සිටිනවා. වෙන කිසි කෙනෙකු අවධානය යොමු කරන්නේ නැහැ. කෙල්ලන් දෙදෙනා කෝපයෙන්, රාගයෙන් පොරකනවා කියලයි මට හිතුනේ. හදිසියේම පොලිස් සයිරන්  හඬක් ඇසුනා. හරියට හද කිලිපොලාගෙන අභ්‍යන්තරය බිඳ වැටෙනවා වගේ  හඬක්. පොරකකා හිටපු කෙල්ලන් දෙදෙනා රණ්ඩුව නැවත්තුවා. ඉරුණු ඇඳුම් එකලාසයක් කරගත්තා. දෙන්න එකට කථා කරගෙන හිටියා වගේ සබ්වේ එක ඇතුලට දිව ගිය. මොහොතකින් ඔවුන් නොපෙනී ගියේ පාවෙලා යන වලාවක් වගේ. මහළු කළු ජාතික බේබද්දා තම දුඹුරු පැහැති දත් පෙන්නමින් සිනහවෙනවා. මේ දර්ශනය ඔහුට ගොඩක් වේලාවක් මතකයේ තියේවි.

******************************************************

මම දැක්කා මනමේ කුමරිය. ඇය හරියට   ප්රින්සස් ලියා වගේ ඔව් Leia Amidala Skywalker  කුමරිය වගේ. මගේ ඇස් මට බොරු කලේ නැහැ. ඇය කිව්වා  “නැත අන් සරණා ඔබ හැර මෙමටා-     වනයේ විසුමා වෙන්නේ සැමදා වග වලසුන්ගේ උවදුරු වලකා රකිනුය ඔබ මා, රකිනුය ඔබ මා ” . මනමේ කුමරා ලේ පෙරාගෙන ඇද වැටිලා. හරියට හි පහර කාගෙන  ඇද වැටුන පැරිස් කුමාරයා වගේ. ඔහුගේ උදරයෙන් ලේ ගලනවා. හුස්ම ගන්නේ අමාරුවෙන්. මට පසුබිමෙන් ඇසුනා බොන් ජෝවිගේ කටහඬ.ඔහු කිව්වා  This Romeo is bleeding, but you can’t see hisblood මුළු ගීතයම වාදනය උණා. රඟහල තවමත් අඩ අඳුරේ. මම දකින්නේ මනමේ කුමරු , මනමේ කුමරිය සහ වැදි රජා විතරයි. ජෝන් බොන් ජෝවිගේ Romeo Is Bleeding මට නොකඩවා ඇසුනා. ඇත්තටම මනමේ  නාට්යේ මනමේ කුමරා මැරෙන අවස්ථාවට ඒ ගීතය වාදනය උනා නම් කියල මට හිතුනා. කොපමණ අලංකාර ඔපෙරාවක් වෙයිද ?  ඩොක්ටර් සරත්චන්ද්ර ඒක ඇසුවානම් අනිවාර්යෙන්ම එකග වෙනවා එම මනමේ කුමරා මැරෙන  අවස්ථාවට බොන් ජෝවිගේ ගීතය වාදනය කිරීමට. ඒ ගීතය නොඇසූ දෙසවන් කුමටද? සවන් දෙන්න….

ගීතය කෙමෙන් කෙමෙන් අවසන් වෙනවා. මනමේ කුමරා මිය ගොසින්. යලිත් නිහඬතාවය සහ අඩ අඳුර.  මනමේ කුමරිය කියනවා “මනමේ රජු ඔබ – ගෙල සිඳ ලන්ටා කඩුව ඉල්ලු සඳ – ඔහු වලකන්ටා කළ තැත දුටුවද- ඔබ ගලවන්ටා සිතුණේ කඩුව ඔබ – අතටම දෙන්ටා ” ඔපෙරාව අවසානයක් නැතිව ඇදෙනවා. හරියට ඒකාකාරී ජිවිතයක් වගේ.

 

ඒකාකාරී ජීවිතය මම දැක්කා අප්‍රිකාවේදී. අප්‍රිකාවේ ගෝල්ඩ් කෝස්ට්  අර්ධ නාගරික ජීවිතය. මිනිසුන් යනවා රන් හාරන්න ගඟ නිම්න වලට හිමිදිරි උදයේ.  උදළු  තල සිය ගනනක් පොලව මත වදිනවා, පස් හාරනවා, හාරපු පස් කුඩා වලට දානවා, ගං තෙරට ගෙනෙහින් වේවැල් පස් කුඩ වතුරින් මිශ්‍ර කරන ගමන් පස් කැට සෝදා යවනවා. මෙහෙම දිගින් දිගටම කරලා අන්තිමට පස් හේදිලා ගියාම කුඩයේ පතුලේ ඇහැට පෙනෙන නොපෙනෙන රන් කැට  සොච්මක්  තියනවා. ඒ වෙන කොට හිරු බැස ගිහිල්ල අඳුර උදාවේගෙන එනවා. හැමෝටම රන් කැට ලැබිල නැහැ, බොහෝ දෙනෙක් අපහු නවාතැන්පොළට යන්නේ හිස් අතින්. රන් ලැබුණු වාසනාවන්තයෝ ඉක්මනට ඇඟපත හෝදගෙන , ඇඳුමක් ඇඳගෙන  ගරාවැටුණු පොඩි  ටවුමට යනවා.

ටවුමේ ලෑලි කඩයක් තියනවා මේ මිනිසුන් ගෙන රන් කෑලි කුණු කොල්ලයට. මුළු දවසක ශ්‍රමයට ගෙවනවා. Cedi පහක් , දහයක් විතර. මුදල් නෝට්ටු අතේ ගුලිකරගන්නා මේ මිනිස්සු  යනවා ළඟ තියන බාර් එකට. එකත් කිළුටු ගුහාවක්. කැඩීගිය  වේවැල් පුටු අබලන් මේස තියන ගෝෂාකාරී තැනක්. ලාබ රම් , පාම් වයින් , උක්ගස් වලින් පෙරන Akpeteshie  පානය. මේ වගේ ලාභ බිමක් ඇනවුම් කරනවා. කුඩාවට කපල තම්බපු  එළුමස් එක්ක බෝංචි පිගනකුත් ලැබෙනවා. ඒක කන ගමන්  මධ්‍යසරයත්  ගන්නවා.  බාර් එකේ පරණ කැසට් රේඩියෝවකින් අයිජිබේ එඩේම් ගේ වේග රිද්ම ගීයක් ඇහෙනවා. මිනිසුන්ගේ කතා බහ , ගෝසාව, බාර් එකේ වැඩ කරන කිළුටු ගවුම් ඇඳගත් නාවර පෙරාගෙන සිටින වෙටර්වරියන් දෙදෙනා පිගන් අතින් ගෙන අමුත්තන්ට සංග්‍රහ කරනවා.

බාර් එකේ කවුන්ටරේ සිටින මදි වියේ මිනිසා සුරුට්ටුවක් උරණ ගමන් රම් කෝප්ප වලට වත්  කරනවා. ඔහුගේ ශක්තිමත් කාලවර්ණ අත් , සුදු පැහැති දත් , විශාල රතු පැහැ  තොල් ,අමිත්රශීලි දෙනෙත්  සුරුට්ටු දුමාරය අතරින් දැක ගන්න පුළුවන්.  බාගෙට මත්  වූ අමුත්තන් දැන් උස හඬින් වාද කර ගන්නවා. තම තමන්ගේ පම්පෝරි කියවනවා. රන් හාරන මිනිසුන් තමන්ගේ වසනා  චක්‍රය ගැන කථා කරනවා. මේ වෙලාවේ බාර් එකට එනවා මුනේ පවුඩර් උලාගෙන ලිප්ස්ටික් ගාගෙන කළු පාට කලාව යුග්ම පේන්න කොටට ඇඳපු කෙල්ලන් රංචුවක්. මේ කෙල්ලෝ ඉස්කෝලේ යන වයසේ කියන්න පුළුවන්. සමහරුන්ගේ පියයුරුවත් හරියට මෝරලා නැහැ. නමුත් ඔවුන් සියලුදෙනා ගණිකාවන්. රන් හාරන මිනිසුන්ගෙන් යැපෙන , ඇඟ විකුණලා මල්ලිලාට නංගිලාට කෑම වේල හොයල දෙන්න , දවසපුර බීගෙන ඉන්න පියා මුදල් නොදී පහර දී එළවා දමපු අම්ම ගෙදර නඩත්තුවට මුදල් හොයන්නේ  කොහොමද කියල දහ අතේ කල්පනා කර කර ඉන්නකොට දුව බාර් ඒක පැත්තේ ගිහිල්ලා මුදලක් හොයාගෙන ඇවිල්ල අම්මට දෙනවා.

 

කෙල්ලෝ ටික බාර් එකට ගොඩ වෙනකොට මිනිසුන්ගේ ගෝෂාව අඩු වෙලා ඔක්කොම එකපාරටම කෙල්ලෝ දිහා බලනවා. ටික වෙලාවකින් කෙල්ලන් වේග  සංගීත රිද්මයට   නටන්න පටන් ගන්නවා. ඔවුන් නටන්නේ අප්‍රිකානු රිද්මයට. උකුල, ලැම සොළවලා මිනිසුන්ගේ සිත් කුපිත වෙන ආකාරයට. ආහාරයෙන් , මදුවිතෙන් සප්පායම් වෙලා හිටපු මිනිසුන් දැන් කෙල්ලන්ගේ නැටුමට එකතු වෙනවා. මොහොතකින්  කිලිටි පතුරු ගිය සිමෙන්ති පොලව කම්පනය කරමින් ගැහැණු මිනිස්සු ඒක පොදියේ  නටනවා. රම් , පාම් වයින්, බියර් ගලාගෙන යනවා. රාත්‍රිය  තවමත් තරුණයි.

නැටුම , රිද්මය, ශරීර සෙලවීම්, මදුවිත, මධ්‍යම  රාත්‍රිය තෙක් ඇදී යනවා.  මධ්‍යම රාත්‍රිය එළඹෙත්ම අමුත්හන් ටිකින් ටික බාර් එකෙන් යනවා. සමහරු යන්නේ වැනි වැනි උස් හඬින් කාට හෝ බනිමින්. මුදල් අතේ ඇත්තෝ රැය ගත කරන්න මුදලක් ගෙවා මේ ලාබාල ගණිකාවක් අරගෙන ලී වලින් හදල තියන කාමර පේලියෙන් එකකට යනවා. මේ කාමරත් අයිති බාර් එකේ කවුන්ටරේ ඉන්න මැදි වියේ ශක්තිමත් මිනිසාට. ඔහුගේ නම ආරු. ඔහු අකාන්  ගෝත්‍රිකයෙක්.  ආරුගේ මුහුණේ පැරණි  කැපුම් තුවාල දැකගන්න පුළුවන්. ඔහු යකඩයක් වගේ ශක්තිමත්.

රන් හාරන මිනිසුන් ඔහුගේ අතට නෝට්ටු කොළ මිටමොලාවලා   ගණිකාවකුත් එක්ක  එක්ක ලෑලි කාමරයකට යනවා. කාමරයේ ඇඳන් තනා ඇත්තේ බුබින්ගා ලීයෙන්. මෙට්ට කහ ගැහිලා . සමහර කාමර වල විතරයි මදුරු දැලක් හෝ තියෙන්නේ. මිනිසුන්ට දැන් ඒ පහසුකම් ඕන නැහැ. ගණිකාව සමග ලෑලි කාමරයට වැදෙන ඔවුන් ඉක්මනට දොර පාළුව වසා ගෙන සහකරියත් සමග කිලිටි ඇඳේ  වැතිරෙනවා. රති ක්‍රීඩාව පැය ගණනක් පුරා යනවා. දරදඬු මිනිසුන්ගේ ප්‍රචණ්ඩ ලිංගික ඉරියව් නිසා ඇතිවන වේදනාවට සමහර කෙල්ලන් කෑ මොර දෙනවා, සමහරු දොරවල ඇරගෙන හෙළුවෙන්ම පැනල දුවනවා. ඒ දුවනකොට පර පිඩක මිනිස්සු කෙල්ලන් පස්සෙන් දුවලා ගිහින් ඔවුන්ට පහර දී යලි කාමරයට ඇදගෙන එනවා. සමහරුන්ව කකුල් කෙටියෙන් බිම දිගේ ඇදගෙන එන හැටි බලන්න ගුජුප්සාජනකයි.  පහර දීම නිසා තොල් පැලුණු , බිම වැටීම නිසා හිස ගල් මුල් වල ඇනුණු , නිරුවත් පිට බොරළු පොලවේ ඇදගෙන එම නිසා පිට හම ගිය කෙල්ලන් වේදනාවෙන් සාප කරනවා. මිනිසුන් කුණුහරප දෙසාබාන ගමන් යලි තම ගොදුර ඩැහැගෙන එන්නේ මුහුණේ වියරු හිනාවකින්. යලි කාමරයට තල්ලු කරන කෙල්ලන් දැන් නිහඬවම අවනත වෙනවා. තම ගැනුම්කරුවා සමග සටන් කරන්න ඇයට ශක්තියක් නැහැ. ඇය මළ මිනියක් ලෙස වැතිර සිටින අතර මිනිසා තමාට කැමති කැමති ඉරියව් වලින් තෘප්තිය ලබනවා. අවසානයේදී ඔහුත් මහන්සියට පත් වෙලා. ඇයගේ ශරීරය මත කපා හෙළුව ගසක් වගේ නිදාගන්නවා. තරුණියට නින්ද යන්නේ නැහැ . ඇයගේ මුළු ශරීරයම වණයක් සේ රිදුම් දෙනවා. පහරකෑම් නිසා තැලී ගිය තොල්පොට, දත් පහර වැදී  තුවාල වූ පියයුරු, සමහරුන්ගේ ගුද මාර්ගයෙන් ලේ පවා වහනය වෙනවා. ඔවුන් හුස්ම ගන්නේ පවා  වේදනාවෙන්.

කුකුළා හඬලන හිමිදිරියේ මිනිසුන් කලබලයෙන් නැගිටිනවා. ඉක්මනට කලිසන් කෙටි ඇඳගෙන ලෑස්තිවෙනවා යලි රන් හැරීමට යාමට.  සහකාරියට කරුණාවෙන් යමක් පවා නොකියා ඔවුන් ලෑලි කාමර වලින් යන්නේ.  සමහර විට සාක්කුවේ තිබු මුදලක් නැතිවෙලා කියල යලි ගැහැණියට පහර දෙන මිනිසුනුත් ඉන්නවා. මුහුණවත්  නොසෝදා ඔවුන් යන්නේ ගංගා නිම්නය වෙත දවසේ වාසනාව උරගා බලන්න. මිනිසුන් පිටවුනු ගමන් කෙල්ලන් තමන් සන්තකයේ තියන ඇඳුම කුඩුම ඇඳගෙන ගෙවල් බලා යනවා. ඔවුන්ගේ අතේ එදා වෙලා හොයාගන්න මුදලක් තියනවා. සමහරු ඇවිදින්නේ අමාරුවෙන්. ශරීර වේදනාව නිසා ඔවුන් කරන්නේ  ට්වාසා කොළ තම්බලා බී මුළු දහවලම   නිදාගන්න එක.  මේ අතර මිනිසුන් පොලව සමග හැපෙනවා  රන් හොයන්න. හවස් වෙනකොට යලි කුඩා රන්  කෑලි ස්වල්පයක් සොයාගෙන. ඒවා අරගෙන යලි එනවා ලෑලි  කඩයට. රන් කෑලි විකුණා ලැබෙන මුදලින් නැවත යනවා බාර් එකට. දවල් වරුව පුරා ගිමන් හැරි කෙල්ලන් යලි ඇඳ පැළඳගෙන තොල් වල ලිප්ස්ටික් උලාගෙන ලෑස්තිවෙනවා ගැනුම්කරයෙක් සොයාගන්නට  බාර් එකට යාමට. යලිත් සිදුවන්නේ පෙරදා  රාත්‍රියේ සිදුවූ දේමයි. මේක චක්‍රයක් වගේ. මිනිසුන්ගේ ජිවිත ගලා යන්නේ ඒකාකාරව. ඉඳහිට ඒකාකාරී රටාව බිඳවැටෙනවා , එක්කෝ වනයේදි සර්පයෙක් කලා, මැලේරියාව හැදිලා මිනිසුන් මිය යනවා. එහෙමත් නැත්නම්  ඒඩ්ස් හැදිලා. ඒඩ්ස් හැදිලා කියල දැනගන්නේ රෝගය උඩු දුවලා අන්තිම සොහොන් ලක්ෂණ ආවම. ඒවගේ වෙනසක් උනේ නැතිනම් එකම ආකාරයට මේ මිනිසුන්ගේ ජිවිත ගලාගෙන යන්නේ. ඔවුන්ගේ ආධ්‍යාත්මය අවදි වෙලා නැහැ.

 

මට ආධ්‍යාත්මික සැපත කෙරෙහි යොමු වීමට හිතුනා. මගේ  ආධ්‍යාත්මය  අවධි කරන්න මම තැත් කළා. මම කාමයන්ගෙන් වෙන් වන්න තීරණය කලා. මේ සත්‍ය මට වැටහුනේ ගොඩක් කාලයකට පස්සේ.  ඩොක්ට දන්නවද සිදුහත් කුමාරයා ගිහිගෙය හැර ගියේ නළඟනන්ගේ විකාර දැකලා කියලා. මේ විකාර මොකක්ද? නළඟනන්ගේ අව්‍යක්ථ කාම ක‍්‍රීඩා මේවා දැකලා සිදුහත් කුමාරයා තේරුම් ගත්තා ගිහි ජීවිතය නිසරු බව.  ඒ නිසා සත්‍ය ගවේෂණය කරන්න ගිහිගෙය හැර ගියා. කෝලිත උපතිස්ස දෙමිතුරන්ට ගිහි ජීවිතය එපා වුණේ ගිරග්ග සමජ්ජ කියන කාම නාට්‍යය බලලා. පුරාණ ඉන්දියාවේ ගිරග්ග සමජ්ජ වැනි කාම සැණකෙළි තිබුණා. මේ සැනකෙළි බ‍්‍රසීල්වල කානිවල් , උතුරු ඇමරිකාවේ කැරිබානා  වගේ ෆෙස්ටිවල්වලට වඩා ඇඞ්වාන්ස්. ලිංගික හැසිරීම උපරිම විදිහට මෙම සැණකෙලිවල සිද්ධවුණා. ගෘප් සෙක්ස් ,  බීස්ටිලිටි වගේ.   බීස්ටිලිටි වලට  කියන සිංහල නම මම දන්නේ නැහැ. ඩොක්ට දන්නවනම් කියන්න. මම හිතන්නේ සතුන් සමඟ රමණයේ යෙදීම වෙන්න ඇති. මෙහෙම කාමය උපරිම අන්දමෙන් භුක්ති විඳින කොට කාම ක‍්‍රීඩා එපා වෙනවා. ශරීරයේ නිසරුබව වැටහෙනවා. එතකොට මිනිස්සුන්ට තමන්ගේ ආධ්‍යාත්මික සැපත ගැන උනන්දුවක් ඇති වෙනවා.

ආධ්‍යාත්මික සැපය වින්දනය කරන කොට ශරීරය සම්බන්ධ කරගෙන සිදු කරන කාමුක ක‍්‍රියා අපූල වෙනවා. වඩ වඩාත් ආධාත්මික පැත්තට මිනිහා ඇදී යනවා. එතකොට ලිංගික හැසිරීම්වල යථා ස්වාභාවය මිනිහා තේරුම් අරගෙන. ඒ පිළිබඳව කැමැත්තක් උනන්දුවක් නැහැ. තවත් කෙනෙක් ලිංගික කටයුතුවල නිරතවීම දකින්නේ සුනඛයෙක් අසූචි කනකොට අපට දැනෙන හැගීම වගේ. සුනඛයාට අසූචි හකුරු වගේ. ඌ තලූ මර මර අසූචි කනවා. එතකොට අපට පිළිකුල එක්ක ඔක්කාරයක් එනවා. උසස් ආධ්‍යාත්මික තත්වයක් ලබාගත්ත කෙනෙකුට ලිංගික හැසිරීම්වල යෙදීම ලාමක වින්දනයක් බව තේරෙනවා. එත්  මිනිහා ලිංගික කුහකයෙක් නොවෙයි. බොරු සුචරිතවාදියෝ නෙවෙයි.  තමාගේ  ලිංගික හීනමානය අඩු කර ගන්නේ සදාචාරය, සංස්කෘතිය, සභ්‍යත්වය ගැන කථා කරල  අනෙක්  පුද්ගලයාගේ සදාචාරය මිනිතයට ලක් කරලා ,  විනිශ්චයන් දීලා.  මේ බොරු සුචරිතවදියා  ගෑනියෙකුගේ අඩනිරුවත  දැක්කොත්  කළබල වෙනවා. මොකද තමාගේ අභ්‍යන්තරයේ සැඟවිලා ඉන්න වල්, අශිෂ්ට කාමුකයා අවදි වෙනවා. ඒක  බාහිර සමාජය දැනගනීයි කියලා ඔහු බයයි. ඒ නිසා අර අඩ නිරුවත් ගැහැණිය  විවේචනය කරනවා. ඇයට සංස්කෘතිය, සදාචාරය උගන්වන්න එහෙමත් නැත්නම් ගල්ගසා මරාදමන්න  ඕනම වෙලාවක ඉදිරිපත් වෙනවා.

එත්  ලිංගික වශයෙන් සංතෘප්ත වූ පුද්ගලයා නිසලයි. ඔහු ඉන්නේ ලිංගික අත්දැකීම්වල ඉහළම තලයේ . ඒ මට්ටමේ දී   ඔහුගේ ඉදුරන් පරයා ආධ්‍යාත්මය අවදි වෙනවා. ඔහු දැන් ආධ්‍යාත්මික වශයෙන් උසස් තත්වයකට ඇවිල්ලා. පියයුරක්, යෝනියක් දැක්කාට ඔහු කළබල වෙන්නේ නැහැ. බාහිර වගේම අභ්‍යන්තර ඉන්ද්‍රියන්ද සන්සුන්. බලන්න පටාචාරාවගේ නිරුවත දැකලා බුදුන් වහන්සේ කළබල වුණාද? කලබල වුණේ වටේ හිටිය උපාසක උපාසිකවෝ. සමහරු ගල් ගැහුවා. මෙහෙට එන්න දෙන්න එපා කිවුවා. ඒ  මොකද එම පුද්ගලයන්ගේ අභ්‍යන්තරයේ සැගවිලා හිටපු අශිෂ්ටයා අවදි වෙච්ච නිසා. එත්  ඉන්ද්‍රීය දමනය තිබූ ඇත්තන් පටාචාරාවගේ මානසික කැළඹීම තේරුම් ගත්තා. ඇයට අනුකම්පා කළා.  පටාචාරාවගේ නිරුවත ලිංගික නිමිත්තක් හැටියට දැක්කේ නැහැ. මම හිතන්නේ තන්ත‍්‍රයාන භික්ෂූන් ලිංගිකත්වය තේරුම් ගත්තේ මේ ආකාරයට. එත්  වික්ටෝරියානු සදාචාරය නිසා අපේ මිනිසුන් දැක්කේ ලිංගිකත්වය පාපයක් හැටියටයි. ඔවුන්ට ආධ්‍යත්මය මග හැරුණා.

     (මානසික රෝගියාගේ පරිකල්පනය )

Posted by Trans Sylvania at 11:49 AM  

Email ThisBlogThis!Share to TwitterShare to FacebookShare to Pinterest

ග්‍රාමසේවකයාගේ පුතාල හෙලිකොප්ටර් පැද්දට රනිල් අප්පු ඉන්කං බේබිලා වෙන්න බැරිය….

ගොබ්බ රාමසේවක ගමයලාගේ පුතාල හෙලිකොප්ටර් පැද්දට රනිල් අප්පු ඉන්කං බේබිලා වෙන්න බැරිය….

ගංවතුර ආපදාව මිනිසුන්ට ඇති වූ දිනයේ සිට මිනිසුන් සමඟ කරට කර වැඩ කල ජනතා සේවකයින් අතරින් මුල් තැන, නාමල් රාජපක්ෂට හිමිවන බවට කිසිදු සැකයක් නැත. ආරම්භයේ සිට ඩී. වී. උපුල් මන්ත්‍රීවරයාවද සහාය කර ගනිමින් නිසි යාන්ත්‍රණයක් සමඟින් කෙරුණු සංවිධානාත්මක වැඩ පිළිවෙළ ප්‍රදේශවාසීන්ගේ නොමඳ ප්‍රශංසාවට ලක් වූ බව කිව යුතුය. මහින්ද අමරවීරලා, සජිත් ප්‍රේමදාසලා අඩිය තියෙන කොට නාමල් පිනුම් ගහලාත් අවසන් බව මෙවර ගංවතුරින් ඔප්පු විය. අහසේ ඵලක් බැඳ සිටි නාමල් මෙහෙම බිමට බැස්සේ ඇයි.. ඒ කාලේ කරපු අසික්කිතකම් වහ ගන්නද? එයත් විමසා බලමු.

නාමල් පසුගිය රජයේ ජනපතිගේ පුතාය. අරක්කු තියා බියර් එකක්වත් බීවේ නැත. ක්ලබ් කුඩු කලේ නැත.. කෙල්ලන් වෙනුවෙන් මරාගත්තේ නැත. බීලා චාටර් වූ තැනක්වත්, වෙනත් පිස්සු කෙළපු තැනක් වත් නාමල් ගෙ ඉතිහාසයේ නැත. නාමල්ට කිව්වේ ගැහැණු ළමයි හා සම්භන්ධකම් වැඩී යන්නයි. යෝශිතටත්, රෝහිතටත් පෙම්වතියන් සිටින නමුදු නාමල්ගේ පෙම්වතියක් ගැන අහලාවත් නැත. නාමල් අතින් දූෂණය වූ තරුණියන්ද හොයාගන්නට නැත. නාමල් කෙල්ලෙක් එක්ක හිටියාම කියමු. ඒ වරදට එරෙහිව ලක්ෂ 62ක් අවි එසවූහ. දැන් රටේ කොල්ලෝ කෙල්ලෝ පස්සෙ යන්නේ නැත. සමලිංගික සති වලට ගොස් කොල්ලො කොල්ලන් පස්සේම යති. කෙල්ලොන්ටද කරදරයක් නැත. කෙල්ලොත් කෙල්ලොන්ගෙම අවශ්‍යතා පිරිමහ ගනිති. සමලිංගිකත්වය අපූරුවට තියෙද්දි නාමල් කෙල්ලො පස්සෙ ගියානම්, අම්බානක අසික්කිත නොවේද? බලන්න නාමල්ගේ ජඩකම් ඒ කාලේ කරපු.

නාමල් රගර් ගැහුවේය. ශ්‍රී ලංකා පිලේ නායකත්වය දැරුවේය. නේවි කණ්ඩායමද මෙහෙයෙව්වේය. පට්ට වැරදිය. අම්මට සිරි වෙන්න වැරදිය. ජාත්‍යාන්තර සත් සාමාජික තරඟාවලි උත්කර්ශවත් අයුරින් අපේ රටේ පැවැත්විණ. ජාත්‍යාන්තර ශ්‍රේණිගාත කිරීම්වල වෙනදාට වඩා ඉදිරියට රගර් ක්‍රීඩාව ආ බව සැවොම දනී. නාමල් රගර් ක්‍රීඩායේ යෙදුනු අසික්කිත වරදට එරෙහිව ලක්ෂ හැට දෙකක් අත එසවූයේය. අද රග්බි කොතැනද? දකුණු ආසියානු ශූරතාවත් ගිලිහී ගොසින්ය. ජාතක රගර් ක්‍රීඩා තරඟයක් ලංකාව අහලක නැත. නාමල් රග්බි ක්‍රීඩාවට කල සේවය අම්බානක වැරදිය.

නාමල් ලැම්බෝගිනි පැද්දේය. දළදා මාලිගාවට නොපෙනෙන මානයේ පැද්දත් නාමල් දලදාව වටා රේස් පැද්දායැයි කීවේය. රුසියානු නාටිකාංගනාවෝ පූජා භූමියේ නැටූ බව කීවේය. නාමල් ලැම්බෝගිනි පැද්ද වරදට ලක්ෂ 62ක අවි එසැවිණ. නාමල් කල වරදට දඩුවම් ලබා ගෙදර ගියේය. නාමල් පැදපු ලැම්බෝගිනියක් අද හොයාගැනීමටවත් නැත. රටේ සංචාරය කරන්න එන විදේශිකයින්ට නැරඹීමට ජාත්‍යාන්තර ප්‍රමිතියේ ඉවෙන්ට් එකක් කොහේවත් නැත. විදේශිකයෝ ලංකාව බෝරිං කියා නහයෙන් අඬන්නේ නාමල් කරපු අසික්කිතකම් නැති නිසාය. නාමල් කල අසික්කිත ලැම්බෝගිනි පැදීම රටට පල දුන්නේ එසේය.

නාමල් අසික්කිත ලෙස හෙලිකොප්ටර් පැද්දේය. හෙලිකොප්ටරයක් තියා කුරුම්බැට්ටියක් නැත. නාමල්ගෙ මල්ලිලාත් අම්මාත් හෙලිකොප්ටර් පැද්දේය. ලක්ෂ 62ක් ඊට එරෙහිව අත එසවූයේය. නාමල් අසික්කිත ලෙස පැදපු හෙලිකොප්ටර් වාශ්ප වී ගොසිණ. යහපාලනය තවමත් නාමල්ගේ හෙලිකොප්ටර් සොයති. නාමල්ගේ අසික්කිත හෙලිකොප්ටර් පැදීමද එසේ අවසන් විය.

නාමල්ගේ අසික්කිතකම් එසේය. අද නාමල්ට බලය නැත. බලය ඇති ලෙස නාමල් මිනිසුන් වෙත යයි. 2016 ගංවතුරේදීත්, අරණායක නාය යෑමේදීත්, මීතොට මුල්ල කුණු කන්දේදීත් වත්මන් අපාදාවේදීත් නාමල් අසික්කිත ලෙස මිනිසුන්ට උදව් කලේය. ගංවතුරෙන් හානි වූ නිවෙස් වලින් පළවෙනියට ඉදි කරන නිවෙසත් අද නාමල්ගේ ප්‍රධානත්වයෙන් ආරම්භ වෙලා.. නාමල් දැන්ගන්න ඕන.. මේ කරන අසික්කිතකම් වලට ලබන ඡන්දෙදිත් මිනිස්සු දඩුවම් දෙනවා කියලා.. හැබෑට මේ මිනිහගේ අසික්කිතකම් නවතින්නේ නැති හැටියක්.

ඒකට වත්මන් ග්‍රාමසේවකයාගේ පුතා.. දන්නා මෙලෝ ලබ්බක් නැත. රටට කරන වැඩකුත් නැත. ගංවතුරට ගොදුරු වූ මිනිසුන් අසලට යනවිට ඔවුන් බුදු බව පතති. ක්ලබ් කුඩු කරාට කිසි අවුලක් නැත. කිස්දු තනතුරක් නැතිව රටවල් වල ගොස් ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරයි.. කිසිදු අසික්කිතකමක් ගෑවිලාවත් නැති රත්තරන් කොලු පොඩ්ඩා… නෙද්දකින්..

දැන් කවුද අසික්කිත…?

– අභීත එදිරිසිංහ

අනුර කුමාර දිසානායක විවාහ වූයේ තම පියාගේ මල්ලි විවාහ කරගෙන සිටි කාන්තාවය

අනුර කුමාර දිසානායක ගේ පුතා ලෙස සැලකෙන කසුන් දිසානායක ගේ විවාහය සම්බන්දයෙන් අප යම් කිසි කරුනු ප්‍රමාණයක් මතු කලේ ජවිපෙ ට ඇති අපේ දේශපාලන විවේචනය නිසාම පමනක් නොවේ. බුකියේ සිටින ජෙපි සාමාජිකයන් මහින්ද ට ගැහුවේ මහින්ද ගේ දරුවන් ගැනද පට්ට අවලාද යොදාගනිමින් නිසාය.

කසුන් දිසානායක නම් වූ අනුරගේ පුත්‍රයා මිහින් ලංකා ගුවන් සේවයට බැදෙන්නේ මහින්දගේ ආන්ඩුව පැවති සමයේය. අනුරලා ම මීට පෙරදී කියා ඇත්තේ මිහින් ලංකා ගුවන් සේවයට මෙන්ම ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවයට ද එකල බදවා ගැනීම් සිදු වී ඇත්තේ නාමල් රාජපක්ෂ ට උවමනා පරිදිය . අප මේ කියන්නෙ අපේ අදහස නොව ජවිපෙ සමාජ ගත කල අදහසය.ඒ අනුව කල්පනා කල විට අනුරගේ පුතා වෙන කසුන් දිසානායක ව ඒ කාලයේදී මිහින් ලංකා එකට බදවා ගැනීම සිදු විය හැක්කේ කෙසේද ? කසුන් ගේ විශේෂ හැකියාවක් නිසා එය සිදු වූවක් ද? නැතිනම් අනුරගේ දේශපාලන ඩීල් එකකට අනුව එය සිදු වූයේද ?

කසුන් දිසානායක මිහින් ලංකා එකට යන්නෙ සචින් වාස් ගේ උපකාර යෙනි. අනුර ඒ කාලයේ සචින් වාස්ට දිගට හරහට පහර දුන්නේය . සචින් වාස් ටද මේ කරදරෙන් බේරෙන්නට උවමනා විය. අනුර සචින් වාස්ට එල්ල කරන ප්‍රහාරය නතර උනේ කසුන්ව මිහින් ලංකා එකට ගැනීමෙන් පසුවය . අනුරගේ ඩීල් පොලිටික්ස් එතැනින් ඉවර වන්නේ නැත.මහින්ද ගේ ආන්ඩුව පරදා වත්මන් ආන්ඩුව බලයට පැමිනීමෙන් පසු මිහින් එයාර් සමාගම වසා දැමීමට තීරණය කලේය . ඒ අවස්තාවේදී මිහින් එයාර් සමාගමේ සේවකයන් සංවිධානය වී එම තීරණය ට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වන්නට විය. මුලදී අනුරගේ පුත්‍රයා ද මේ සටනේ සිටියේය .

අනුරට වත්මන් ආන්ඩුව ට බලපෑම් කිරීමේ විශේෂ හැකියාවක් ඇතැයි විශ්වාස කල මිහින් එයාර් සේවකයෝ කසුන්ගෙන් අනුර හමුවීමට වෙලාවක් ඉල්ලා සිටියහ.කසුන් ඒ උවමනාව ගැන තම පියා දැනුවත් කලේය. පියාගේ පිලිතුර වූයේ ” ඔයා ඕවට පැටලෙන්න එපා. මන් ඔයාව ශ්‍රී ලංන්කන් එකට දාන්නම්” යන්නයි. එසේ පවසා සතියක් යන විට කසුන්ව ශ්‍රී ලංකන් එකට බදවා ගත්තේය. මේවා මෙසේ වීම සාමාන්‍ය තත්වයක් ද? මහින්දගේ තරුන පුතුන්ගේ ඇතැම් කෙලිලොල් වැඩ දේශපාලන විරෝදය සදහා යොදා ගත් බුකියේ ජෙපි සාමාජිකයන් අනුරගේ පුතා ගැන දැන සිටියේවත් නැත

( සැබැවින්ම මේ අනුරගේ ම පුතා නොවේ. අනුර විවාහ වූයේ තම පියාගේ මල්ලි විවාහ කරගෙන සිටි කාන්තාවය. කසුන්ට දිසානායක වාසගම එන්නේ ඒ අනුවය. අනුරට දාව අනුරගේ බිරිද ට දරුවන් නැත.)  

කෙසේ වෙතත් කසුන් දිසානායක තම විවාහයේදී සිය පියා ලෙස හදුන්වා දෙන්නේ අනුරවය. අනුරගේ පුතා මිහින් එයාර් ගිය විදිය ගැනවත් ..මිහින් එයාර් වහන විට ශ්‍රී ලංකන් ගිය විදියවත්…කසුන් දිසානායක යෝශිතලා මෙන් තරුන කෙල්ලෙක් සමග පෙනී සිටින චායාරූප ගැනවත් කිසිත් නොදන්නා ජෙප්පන් දැන් ඇද වැටී ඇත්තේ හද්දා අමාරුවකය…සකල බුකි වාසී ජෙප්පනි…අනුන්ට ගරහන්නට පෙර තමන්ගේ නායකයාගේ තරම දැනගෙන සිටිවු…!!!( කසුන් දිසානායක නමින් තිබෙන fb account එකට ගොස් කසුන්ගේ මනස හදුනා ගැනීමටත් ඔබට අවස්තාව තිබේ..)

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණු නායක අනුර කුමාර දිසානායක මහතාගේ පුත‍්‍රයා වන කසුන් දිසානායක අද පස්වරුවේ විවාහ දිවියට ඇතුලත්ව ඇති බවට ෆේස්බුක් ජාලයේ පින්තූර සහිතව විසතර පලවෙයි.

රාවතාවත්ත ශුද්ධ වූ එමානුවෙල් පල්ලියේදී ආගමික චාරිත‍්‍රානුකූළව මෙම විවාහය සිදුකෙරුනේ බවත් විවාහය වෙනුවෙන් වූ සාදය ඉන් පසුව පැවැත්වුනේ කැස්බෑව තොටුපල හෝටලයේදී බවත් වාර්තාවන්හි දැක්වෙයි.

එම විවාහය සදහා ජවිපෙ නායක අනුර දිසානායක සිය බිරිද සමග සහභාගී වූ අයුරු දැක්වෙන්නේ මෙසේය. ගල් ඇල්ලූ මෙරූන් පැහැ සාරියක් ඇද සිටින්නේ ජවිපෙ නායකයාගේ බිරිදයි.